Chris Gardner: η απίστευτη ζωή του που έγινε ταινία με πρωταγωνιστή τον Will Smith

Chris Gardner, ο άστεγος που κοιμόταν με τον γιο του σε τουαλέτες, αεροδρόμια και πάρκα, και έγινε πολυεκατομμυριούχος επενδυτής και είδε τη ζωή του να γίνεται ταινία με πρωταγωνιστή τον Will Smith και συμπρωταγωνιστή τον γιο του Jaden Smith.

Η ιστορία του εκπληκτική, διδακτική για όλους αυτούς που δεν τα παρατούν ποτέ.

Ο Chris Gardner γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου το 1954 στο Μιλγουόκι του Ουϊσκόνσιν , είχε δύσκολη παιδική ηλικία και εξέτισε ποινή φυλάκισης για διάφορα αδικήματα. Ποτέ δεν γνώρισε τον πατέρα του. Τον μεγάλωσε υπό συνθήκες φτώχειας η μητέρα του και ο βίαιος, αλκοολικός πατριός του, ο οποίος κακομεταχειριζόταν αυτόν και τα αδέλφια του.

Η οικογένεια ζούσε σε άθλιες οικονομικές συνθήκες. Ύστερα από έναν άγριο καβγά επενέβει η πρόνοια, η οποία αποφάσισε να μεταφερθούν τα παιδιά σε ορφανοτροφείο.

Σε ηλικία 8 ετών ο Gardner πέρασε ξανά το κατώφλι του ιδρύματος, όταν η μητέρα του κατηγορήθηκε για απόπειρα δολοφονίας του συζύγου της. Παρόλα αυτά, ο ίδιος θεωρεί ότι η μητέρα του τον ενέπνευσε, αφού του έλεγε συνεχώς «γιε μου μπορείς να κάνεις ή να γίνεις ό,τι θέλεις. Εσύ μια μέρα θα βγάλεις εκατομμύρια δολάρια.

Ο Gardner σπούδασε νοσηλευτική. Μετά την αποφοίτηση του, εργάστηκε ως βοηθός κλινικής έρευνας ενός καρδιολόγου στο νοσοκομείο του Σαν Φρανσίσκο. Το σχέδιό του ήταν κάποια μέρα να σπουδάσει ιατρική.

Το 1977, παντρεύτηκε με τη Sherry Dyson. Σύντομα όμως, άρχισαν τα προβλήματα. Οι καυγάδες και οι συγκρούσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο. Το ζευγάρι χώρισε και το διαζύγιο βγήκε 10 χρόνια αργότερα. Το 1981, ο Gardner απέκτησε έναν γιο, τον Κρίστοφερ Τζούνιορ, από τη σύντροφο, με την οποία είχε ερωτικές σχέσεις την Jackie Medina , ενώ ήταν ακόμη παντρεμένος. Έβγαζε μόνο 8 χιλιάδες δολάρια το χρόνο με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται να συντηρήσει την οικογένεια του. Μετά από 4 χρόνια, παραιτήθηκε και εγκατέλειψε για πάντα το όνειρο να γίνει γιατρός. Βρήκε δουλειά ως πωλητής ιατρικού εξοπλισμού, με την ελπίδα να κερδίσει περισσότερα χρήματα.

Ωστόσο, τα έξοδα ήταν πολλά και οι λογαριασμοί έμεναν απλήρωτοι. Η σύντροφός του Jackie εργαζόταν νυχθημερόν σε πλυντήρια για να επιβιώσουν, αλλά τα χρήματα δεν αρκούσαν. Υπήρχαν μέρες που ακόμη και το φαγητό στο τραπέζι τους ήταν λιγοστό. Το ζευγάρι άρχισε να έχει προστριβές. Μια μέρα η Jackie δεν άντεξε άλλο. Μετά από έναν έντονο τσακωμό, πήρε το παιδί και έφυγε από το σπίτι. Μετά από ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, επέστρεψε και άφησε τον μικρό Κρις Τζούνιορ στο πρώην σύντροφό της, γιατί όπως υποστήριξε, δεν μπορούσε να τον μεγαλώσει.

Μετά από τους χωρισμούς του από αυτές τις δυο γυναίκες, στα 27 του χρόνια έμεινε με τον γιο του χωρίς στέγη. Είχε μπει σε πρόγραμμα εκπαίδευσης χρηματιστών αλλά δεν είχε χρήματα για ενοικίαση διαμερίσματος και περνούσαν τα βράδια τους σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό, σε παγκάκια στα πάρκα, σε άσυλα εκκλησιών. Έτρωγα σε συσσίτια και τα χρήματα που έβγαζε πήγαιναν στον παιδικό σταθμό για να μπορεί ο Gardner να πηγαίνει στη δουλειά του το πρωί.

«Δεν μπορώ να πω ότι ήμασταν ακριβώς άστεγοι. Απλά ήξερα ότι κάθε μέρα έπρεπε να τρέχω και να τρέχω και να τρέχω. Και να ταλαιπωρώ και το παιδί μου. Αν υπάρχει κάτι από τότε που θυμάμαι, είναι ότι διαρκώς μετακινούμασταν από το ένα μέρος στο άλλο», διηγήθηκε περιγράφοντας τη ζωή τους.

Η ζωή του άλλαξε όταν είδε έναν άντρα να παρκάρει μια κόκκινη Ferrari. Όταν τον ρώτησε ποια ήταν η δουλειά του, και εκείνος απάντησε χρηματιστής. Ήταν ο Μπομπ Μπρίτζες, ο οποίος τον παρότρυνε να δηλώσει συμμετοχή σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης χρηματιστών.

Τα πρωινά, ο Gardner φορούσε το μοναδικό κοστούμι που είχε και παρακολουθούσε την εκπαίδευση για τους χρηματιστές. Κανείς από τους υπόλοιπους υποψήφιους και τα στελέχη της εταιρείας δεν γνώριζε το καθημερινό δράμα που βίωνε στην προσωπική του ζωή. Ήταν πάντα ευγενικός και με πλατύ χαμόγελο στα χείλη. Δούλευε πολύ σκληρά. Πήγαινε στο γραφείο από νωρίς το πρωί και έμενε μέχρι πολύ αργά το βράδυ για να πετύχει το στόχο του. Το 1982, ο κόπος του ανταμείφθηκε. Με τη λήξη της εκπαίδευσης, έδωσε εξετάσεις, πέτυχε το υψηλότερο σκορ και προσλήφθηκε στην εταιρείαDWR (Dean Witter Reynolds) .

Στα αριστερά βλέπουμε τον Will Smith με τον γιο του κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας και στα δεξιά βλέπουμε τον Chris Gardner με τον γιο του.

Όταν κάποια στιγμή μπόρεσε να νοικιάσει σπίτι για τον ίδιο και τον γιο του, η καριέρα του εκτοξεύτηκε και το 1987 δημιούργησε τη δική του χρηματιστηριακή εταιρεία, την «Gardner Rich & Co», με κεφάλαιο μόλις 10 χιλιάδες δολάρια, στο Σικάγο. Σύμφωνα με τον Μπιλ Κλίντον, το 2001, Gardner συγκαταλεγόταν στους πιο επιτυχημένους επενδυτές του κόσμου. Ο Gardner παράλληλα ασχολήθηκε και στον φιλανθρωπικό τομέα, βοηθώντας φτωχές και άστεγες οικογένειες να ορθοποδήσουν.

«Το κυνήγι της ευτυχίας». Η αυτοβιογραφία του Chris Gardner η οποία ενέπνευσε την κινηματογραφική παραγωγή

Η ιστορία του προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Χόλιγουντ (τον πλησίασαν ενώ έγραφε την αυτοβιογραφία του, The Pursuit of Happyness – το ορθογραφικό είναι εσκεμμένο).

Η ζωή του πραγματικού Gardner άλλαξε ξανά το 2012, όταν η γυναίκα του –τα βρήκαν και έκαναν άλλη μία κόρη- πέθανε από καρκίνο. Αυτό το γεγονός τον έκανε να αξιολογήσει ξανά το τι κάνει στη ζωή του. Και μετά από 30 χρόνια στον τομέα των οικονομικών, άλλαξε ξανά καριέρα, περνώντας 200 ημέρες τον χρόνο ταξιδεύοντας σε πάνω από 50 χώρες για να δίνει ομιλίες με μια περιουσία που ξεπερνάει τα 60 εκατ. δολάρια.

Η ταινία “Το κυνήγι της ευτυχίας (The pursuit of happyness)”

Η συγκινητική ιστορία του Chris Gardner  ενέπνευσε το σκηνοθέτη Γαμπριέλ Gabriele Muccino, ο οποίος γύρισε τη ζωή του σε ταινία το 2006, με τίτλο «Το Κυνήγι Της Ευτυχίας». Πρωταγωνιστής ήταν ο Will Smith και συμπρωταγωνιστής ο γιος του Jaden Smith.

Στην ταινία ο Chris Gardner είναι ένας ταλαντούχος πωλητής, ο οποίος παλεύει καθημερινά για να συντηρήσει οικονομικά την οικογένειά του. Τα πράγματα του έρχονται κάπως στραβά και κάποια στιγμή βρίσκεται χωρίς διαμέρισμα και χωρίς σύζυγο, καθώς η σύζυγός του δεν αντέχει την οικονομική πίεση και τον εγκαταλείπει. Μόνος υπεύθυνος για τον γιο του, κυνηγάει το αμερικανικό όνειρο την ημέρα, ενώ το βράδυ βρίσκει καταφύγιο για τον ίδιο και το παιδί του σε σταθμούς λεωφορείων και σε άσυλα απόρων. Ωστόσο, δε σταματά ούτε μία στιγμή να είναι ένας τρυφερός πατέρας, αλλά και να τιμά την εμπιστοσύνη του γιου του. Για την ερμηνεία του στην ταινία, ο Will Smith ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου όπως επίσης για τον ίδιο ρόλο ήταν υποψήφιος και για Χρυσή Σφαίρα.

Ο Will Smith, που ενσαρκώνει τον Chris Gardner  , εξομολογείται: «Κάθε φορά που βλέπεις έναν άνθρωπο να δείχνει τέτοια αποφασιστικότητα και επιμέλεια, η φυσική ερώτηση που σου έρχεται στο νου είναι ‘εγώ άραγε θα τα κατάφερνα;’ Θα ήμουν άνδρας αρκετά, πατέρας αρκετά, σύζυγος αρκετά για να είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες με τον ίδιο τρόπο που το έκανε εκείνος; Αυτές είναι οι ερωτήσεις που έθετα στον εαυτό μου...»

«Ήταν πολύ σημαντικό να συναντήσουμε τον Chris Gardner  ώστε να τον διαβεβαιώσουμε ότι ανεξαρτήτως από τις αλλαγές που κάναμε για λόγους που εξυπηρετούν την πλοκή και την δραματουργία της ταινίας, προσπαθούσαμε παθιασμένα να κρατήσουμε την ακεραιότητα όσων έζησε και συνεχίζει να ζει, την ίδια δηλαδή τη ζωή του», εξηγεί ο παραγωγός Τζέισον Μπλούμενθαλ.

Ο Γκάρντνερ δούλεψε πολύ κοντά με τον σεναριογράφο Στίβεν Κόνραντ. Ο ίδιος ανακαλεί: «Του είπα την ιστορία μου και αυτός αποφάσισε ποια από τα στοιχεία της μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ταινία. Ο Στιβ μου ξεκαθάρισε από την αρχή ότι δεν ήταν βιογράφος αλλά σεναριογράφος. Είπα στον εαυτό μου: ‘Κρις έδωσες τα δικαιώματα της ίδιας σου της ζωής, πρέπει λοιπόν να δώσεις στον Στιβ και την καλλιτεχνική άδεια...’».

Ανάμεσα στις πιο σημαντικές αλλαγές ήταν και η μεταμόρφωση του γιου του Γκάρντνερ από βρέφος σε 5χρονο αγόρι και η απαλοιφή του πενιχρού μισθού που ο Γκάρντνερ έπαιρνε από την πρακτική εκπαίδευσή του. Το σενάριο επίσης απαιτούσε τη διαμόρφωση χαρακτήρων που ήταν σύνθεση από ποικίλα πρόσωπα που είχε συναντήσει ο Κρις εκείνη την περίοδο της ζωής του, περιλαμβανομένης και της μητέρα του γιου του.

«Ο Κρις ήταν πολύ ειλικρινής μαζί μου σχετικά με εκείνη την περίοδο της ζωή του. Και οι δύο συμφωνήσαμε ότι το πιο σημαντικό πράγμα για την ταινία ήταν να καταφέρουμε να δραματοποιήσουμε πώς νιώθει κανείς όταν είναι απένταρος. Δέχτηκε κάποια επέμβαση στην όλη δραματουργία, αρκεί να μετέδιδε το ακριβές συναίσθημα, κυρίως το τι σημαίνει να μην έχεις κανέναν άλλον πάνω στον οποίο να στηριχτείς, παρά μόνο τον εαυτό σου...», θυμάται με τη σειρά του ο σεναριογράφος.

Επιπρόσθετα, ο Κόνραντ προσέθεσε χρώμα στην ιστορία κάνοντας τον κεντρικό χαρακτήρα εξπέρ στον κύβο του Ρούμπικ (που ήταν μόδα την δεκαετία στις αρχές του 1980), αν και ο αληθινός Γκάρντνερ δεν τον είχε αγγίξει ποτέ στη ζωή του. Στην ταινία ο κύβος λειτουργεί σαν ένα στοιχείο για να καταλάβει ο θεατής τις εξαιρετικές ικανότητες που κάνουν τον χαρακτήρα του Κρις να διακρίνεται από το πλήθος των άλλων υποψηφίων στο πρόγραμμα της πρακτικής εκπαίδευσης.

Πέρα από την έμπνευση για την ίδια την ταινία, ο Κρις Γκάρντνερ έδωσε τα φώτα του και για τα σκηνικά. «Το ότι είχαμε τον Κρις εκεί για εκείνες τις αναπόφευκτες στιγμές που δεν είχαμε συλλάβει τη φύση μια σκηνής και μας έλεγε τι πραγματικά σκεφτόταν και πώς αισθανόταν τη δεδομένη στιγμή, ήταν ένα πολύτιμο εφόδιο που μας βοήθησε πάρα πολύ», θυμάται ο Γουίλ Σμιθ.

Ο πραγματικός Chris Gardner (αριστερά), ο ηθοποιός Will Smith και ο γιος του Jared, στην πρεμιέρα της ταινίας στο Λονδίνο.

Αν και πολλοί σκηνοθέτες εξέφρασαν την επιθυμία τους να σκηνοθετήσουν την ταινία αφού είχαν διαβάσει το σενάριο του Κόνραντ, ο Γουίλ Σμιθ και ο παραγωγός Τζον Λάσιτερ απευθύνθηκαν στον Γκαμπριέλ Μουτσίνο, αν και δεν είχε ξανασκηνοθετήσει αγγλόφωνη ταινία. Ο Σμιθ εξηγεί τους λόγους: «Είχα δει τις δύο τελευταίες ιταλικές ταινίες του Γκαμπριέλ και είχα γοητευτεί από την περίπλοκη φύση των συναισθημάτων που είχε καταφέρει να αντιληφθεί καταρχάς και μετά να αποδώσει κινηματογραφικά.»

Ο ίδιος ο Μουτσίνο μοιράζεται μαζί μας πώς αισθάνθηκε όταν διάβασε το σενάριο: «Αυτό που πραγματικά με τράβηξε στο σενάριο ήταν η απεγνωσμένη προσπάθεια του χαρακτήρα να επιβιώσει και πως το πιο πολύτιμο πράγμα σε αυτόν ήταν να προστατέψει το παιδί του. Ο Κρις αντιμετωπίζει δυσκολίες που δεν περιγράφονται και παρόλα αυτά καταφέρνει να μην αφήσουν ακόμα και οι χειρότερες από αυτές την παραμικρή αρνητική επίδραση στον γιο του και τη μελλοντική του ζωή. Πρόκειται για το ταξίδι μίας οικογένειας – ένα απελπισμένο και ατυχές, αληθινό ταξίδι που γίνεται επικό απλώς και μόνο επειδή αγγίζει τόσες πολλές οικουμενικές αξίες.»

Όσο για τη συνεργασία του με τον Γουίλ Σμιθ; Ο Μουτσίνο προσθέτει: «Η προσέγγιση του Γουίλ είναι ολοκληρωτικά ειλικρινής. Έχει μία ουσιαστική ανάγκη να κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι δραματικό και πολύ αληθινό. Ήταν σίγουρα απόλαυση να τον πάρω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι...»

Στον ρόλο του μικρού γιου του Γκάρντνερ, Κρίστοφερ, βλέπουμε τον μικρό Τζέιντεν Κρίστοφερ Σάιρ Σμιθ, πραγματικό γιο του Γουίλ Σμιθ, στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση. Ο παραγωγός Λάσιτερ παραδέχεται ότι «η επιλογή του Γκάμπριελ Μουτσίνο ήταν ένα ρίσκο αλλά όχι όσο η επιλογή του Τζέιντεν Σμιθ στον ρόλο του Κρίστοφερ. Ήταν ανυπολόγιστο ρίσκο γιατί αν ο Τζέιντεν δεν κατάφερνε να κουμπώσει άριστα με τον ρόλο, θα φαινόταν σαν νεποτισμός.»

Ο Σμιθ, περήφανος ως πατέρας, δεν είχε τέτοιου είδους αμφιβολίες. Κάνοντας χιούμορ, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι το παιδί είχε καταφέρει να κλέψει την παράσταση ακόμα και από τον ίδιο. Στα σοβαρά, για το θέμα είχε να πει τα εξής: «Υπήρχε προβληματισμός στην αρχή ότι ως πατέρας του θα δυσκολευόμουν να συγκεντρωθώ στην ερμηνεία μου στις σκηνές που είμαστε μαζί. Αλλά, στην πραγματικότητα τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Όταν κοίταζα στα μάτια του Τζέιντεν που ήταν γεμάτα με το πόνο και το θυμό που ο μικρός Κρίστοφερ αισθανόταν εκείνη τη στιγμή, η σκηνή γινόταν ακόμα πιο αληθινή καθώς ένιωθα ότι τον απογοήτευα ως πατέρας. Μου δημιουργούσε λοιπόν ένα συγκλονιστικά δυνατό συναίσθημα...»

Γράφει ο George James