Changeling: Η τραγική ιστορία της Christine Collins που έγινε ταινία με πρωταγωνίστρια την Angelina Jolie
Η εξαφάνιση
Στις 10 Μαρτίου 1928, η Κριστίν Κόλινς δίνει λίγα χρήματα στον 9χρονο γιο της, Γουόλτερ για να πάει σινεμά. Λίγες ώρες αργότερα, η Κόλινς δηλώνει στην Αστυνομία του Λος Άντζελες την εξαφάνισή του. Η υπόθεση λαμβάνει τεράστια δημοσιότητα και απασχολεί συνολικά την αμερικανική κοινή γνώμη, η οποία έχει ήδη θέσει στο στόχαστρο την τοπική αστυνομία για διάφορους λόγους.
Η εξαφάνιση του Γουόλτερ συνδέεται με μια σειρά απαγωγών και φόνων μικρών αγοριών που έχουν εκδηλωθεί στην ίδια περιοχή, την ίδια χρονιά. Η αυξανόμενη κοινωνική πίεση για τη λύση του μυστηρίου, προκαλεί πονοκέφαλο στην αστυνομία, η οποία διερευνά εκατοντάδες σενάρια χωρίς αποτέλεσμα.
Παράλληλα μ' αυτή την ιστορία, δύο χρόνια νωρίτερα, το 1926, ένας κτηματίας ονόματι Γκόρντον Στιούαρτ Νόρθκοτ, έχει απαγάγει τον 14χρονο ανεψιό του, Σάνφορντ Κλαρκ από το σπίτι του στο Σασκατσούαν του Καναδά και αφού τον μεταφέρει στο κτήμα του στο Γουάινβιλ της Επαρχίας Ρίβερσαϊντ της Καλιφόρνια, τον χρησιμοποιεί ως σεξουαλικό σκλάβο και τον υποβάλει σε καθημερινούς ξυλοδαρμούς.
Τον Σεπτέμβριο του 1928, ένα μέλος της οικογένειας Κλαρκ ενημερώνει την αστυνομία για ύποπτες κινήσεις στη "φονική φάρμα", όπως ήδη αποκαλούνταν ανάμεσα στου ντόπιους. Η αστυνομία πράγματι, επισκέπτεται τον Νόρθκοτ στο κτήμα του, όπου βρίσκει τον Κλαρκ και τον θέτει υπό την προστασία της. Ο Κλαρκ ισχυρίζεται ότι ο Νόρθκοτ απήγαγε, κακοποίησε σεξουαλικώς και σκότωσε αρκετά αγόρια με τη βοήθεια της κατά τα φαινόμενα, μητέρας του, Σάρα Λουίζ Νόρθκοτ, ενώ υποχρέωνε τον ίδιο να συμμετάσχει στα εγκλήματα.
Τον Σεπτέμβριο του 1928, ένα μέλος της οικογένειας Κλαρκ ενημερώνει την αστυνομία για ύποπτες κινήσεις στη "φονική φάρμα", όπως ήδη αποκαλούνταν ανάμεσα στου ντόπιους. Η αστυνομία πράγματι, επισκέπτεται τον Νόρθκοτ στο κτήμα του, όπου βρίσκει τον Κλαρκ και τον θέτει υπό την προστασία της. Ο Κλαρκ ισχυρίζεται ότι ο Νόρθκοτ απήγαγε, κακοποίησε σεξουαλικώς και σκότωσε αρκετά αγόρια με τη βοήθεια της κατά τα φαινόμενα, μητέρας του, Σάρα Λουίζ Νόρθκοτ, ενώ υποχρέωνε τον ίδιο να συμμετάσχει στα εγκλήματα.
Εντωμεταξύ, οι Νόρθκοτ έχουν διαφύγει στον Καναδά, αλλά συλλαμβάνονται κοντά στο Βέρμον, της Βρετανικής Κολούμπια. Η Σάρα Λουίζ Νόρθκοτ -η οποία δεν αξιοποιείται ως χαρακτήρας στην "Ανταλλαγή", παρά τον σημαντικό ρόλο της στην ιστορία- αρχικώς ομολογεί τους φόνους, συμπεριλαμβανομένου και του 9χρονου Γουόλτερ Κόλινς. Ωστόσο, αργότερα αποσύρει την κατάθεσή της, όπως και ο Γκόρντον Νόρθκοτ, που είχε προηγουμένως ομολογήσει τη δολοφονία πέντε αγοριών.
Η επανασύνδεση
Τον Οκτώβριο του 1928, πέντε μήνες μετά την εξαφάνιση του γιού της Κριστίν Κόλινς, ένα αγόρι ισχυριζόμενο ότι είναι ο Γοούλτερ, βρίσκεται από την αστυνομία στο Ντικάλμπ του Ιλινόις. Αφού ανταλλάσσονται επιστολές και φωτογραφίες, η Κόλινς πληρώνει για τη μεταφορά του στο Λος Άντζελες.
Η επανασύνδεση μητέρας και γιού, οργανώνεται από την αστυνομία της Πολιτείας με δημοσιογραφική κάλυψη. Οι αρμόδιοι της διοργάνωσης πιστεύουν ότι η προβολή της ευτυχούς έκβασης θα αποσβέσει την αρνητική δημοσιότητα που είχε εισπράξει η αστυνομία για την ανικανότητά της να λύσει το μυστήριο. Επίσης, ελπίζουν ότι η θετική επίδραση αυτής της ανθρώπινης ιστορίας θα αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από μια σειρά σκανδάλων διαφθοράς που έχουν επίσης σπιλώσει τη φήμη τους μέχρι τότε.
Κατά την επανασύνδεση, η Κριστίν Κόλινς ισχυρίζεται ότι αυτό το αγόρι δεν είναι ο γιος της, αλλά ακολουθεί τη συμβουλή του επικεφαλούς της υπόθεσης, αστυνόμου Τζ. Τζ. Τζονς, να το πάρει στο σπίτι της για να το "δοκιμάσει" για λίγο καιρό.
Τρεις εβδομάδες αργότερα, η Κριστίν Κόλινς επιστρέφει στον αστυνόμο Τζονς επιμένοντας στην αρχική της θέση, ότι το αγόρι δεν είναι ο Γουόλτερ. Παρότι έχει ατράνταχτα επιχειρήματα, ο Τζονς καταφέρνει να την κλείσει σε ψυχιατρική κλινική σύμφωνα με την "παράγραφο 12" του νόμου, η οποία ενεργοποιούνταν στις περιπτώσεις "δύσκολων και ενοχλητικών ατόμων".
Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της Κόλινς, ο Τζονς ανακρίνει το αγόρι, το οποίο ομολογεί την πραγματική του ταυτότητα. Πρόκειται για τον 12χρονο Άρθουρ Χάτσινς τον νεώτερο, φυγά από το Ιλινόις, με καταγωγή την Άιοβα. Η ιδέα να υποδυθεί το αγνοούμενο αγόρι, του είχε έρθει όταν ένας περαστικός από ένα καφενείο κοντά στο σπίτι του, παρατήρησε ότι μοιάζει στον Γουόλτερ. Ο στόχος της απάτης του Χάτσινς ήταν να φτάσει στο Χόλυγουντ για να συναντήσει τον αγαπημένο του ηθοποιό, Τομ Μιξ.
Δέκα μέρες μετά την ομολογία του Χάτσινς, η Κριστίν Κόλινς αφήνεται ελεύθερη.
Οι καταθέσεις και οι
ποινές
Στις 8 Φεβρουαρίου του 1929, μετά από δίκη διάρκειας 27 ημερών, ενώπιον του δικαστή Τζορτζ Φρίμαν, στην επαρχία του Ρίβερσαϊντ της Καλιφόρνια, ο Γκόρντον Νόρθκοτ, καταδικάζεται για τους φόνους ενός αγνώστου ταυτότητας μεξικανού αγοριού και των αδελφών Λιούις και Νέλσον Γουίνσλοου (ηλικίας 12 και 10 ετών, αντιστοίχως) με προέλευση την Πομόνα, οι οποίοι αγνοούνταν από τις 16 Μαΐου, 1928. Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιες τις εκτιμήσεις, οι δολοφονίες των Νόρθκοτ μπορεί να έφταναν και τις είκοσι. Πρόκειται για το πλέον ειδεχθές έγκλημα που έχει αποκαλυφθεί ποτέ στην Αμερική μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Στη δικογραφία σημειώνεται ότι ο Γκόρντον είχε απαγάγει, κακοποιήσει σεξουαλικώς, βασανίσει, σκοτώσει και διαμελίσει αυτά και άλλα αγόρια μέχρι τη σύλληψή του, το 1928. Επίσης, κατά την ακροαματική διαδικασία ο Γκόρντον μαθαίνει ότι η Σάρα Λουίζ δεν είναι η μητέρα του, αλλά η γιαγιά του.
Όπως καταθέτει η ίδια, ο Γκόρντον είναι γόνος αιμομιξίας που είχε διαπράξει ο άντρας της εις βάρος της κόρης τους, Γουίνιφρεντ και συμπληρώνει ότι ο Γκόρντον είχε κακοποιηθεί σεξουαλικώς ως παιδί, από ολόκληρη την οικογένεια.
Στις 13 Φεβρουαρίου, 1929, ο δικαστής Φρίμαν καταδικάζει τον Νόρθκοτ σε θάνατο δι' απαγχονισμού. Η ποινή εκτελείται στις 2 Οκτωβρίου, 1930. Η Σάρα Λουίζ Νόρθκοτ καταδικάζεται σε ισόβια για τον φόνο του Γουόλτερ Κόλινς και οδηγείται σε φυλακή της Επαρχίας του Τεατσάπι. Σε λιγότερο από δώδεκα χρόνια από την καταδίκη της, αφήνεται ελεύθερη με αναστολή.
Οι πρωταγωνιστές
Η Κριστίν Κόλινς μετά την απελευθέρωσή της από το την ψυχιατρική κλινική, κάνει μήνυση ενάντια στην Αστυνομία του Λος Άντζελες. Αυτή η πτυχή της ιστορίας δεν απεικονίζεται στην ταινία "Η Ανταλλαγή". Η Κόλινς κερδίζει την υπόθεση, με αποζημίωση 10.800 δολαρίων, τα οποία ο αστυνόμος Τζονς δεν πληρώνει ποτέ.
Πέντε χρόνια μετά την εκτέλεση του Νόρθκοτ, ένα από τα υποτιθέμενα θύματά του βρίσκεται σώο και αβλαβές. Επειδή η σορός του Γοούλτερ Κόλινς δεν έχει βρεθεί, η Κριστίν Κόλινς εξακολουθεί να ελπίζει ότι ο Γουόλτερ ζει. Έτσι, θα συνεχίσει να τον αναζητά σε όλη τη διάρκεια της ζωής της, δίχως επιτυχία, μέχρι που πέφτει στην αφάνεια χωρίς να μάθει ποτέ τη μοίρα του παιδιού της.
Το τελευταίο επίσημο έγγραφο της Κόλινς, χρονολογείται από το 1941 και αφορά σε μια ένσταση στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λος Άντζελες για αμέλεια, εναντίον του αστυνομικού Τζονς, ο οποίος έχει πλέον συνταξιοδοτηθεί,.
Τα ίχνη της Κριστίν Κόλινς είχαν εξαφανιστεί, ώσπου τα πρώτα δημοσιεύματα για την ταινία του Κλιντ Ίστγουντ άρχισαν να απασχολούν τις σχετικές στήλες των εφημερίδων. Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει διάφορες εκδοχές για την τύχη της τραγικής μητέρας. Η πιο αληθοφανής από αυτές αναφέρει ότι μια γυναίκα με το ίδιο όνομα, που είχε γεννηθεί στις 24 Απριλίου του 1900, πέθανε στη Λαφαγιέτ, της Επαρχίας Κόντρα Κόστα της Καλιφόρνια, το 1996. Δεδομένου ότι ο γιός της Κριστίν Κόλινς ήταν 9 ετών το 1928 που εξαφανίστηκε, είναι λογικό εκείνη να είχε γεννηθεί κοντά σ' αυτή τη χρονολογία.
Ο Άρθουρ Τζ. Χάτσινς, ο νεώτερος, κατέγραψε σε εξομολόγησή του το 1933, το πώς είχε καταφέρει να ξεγελάσει την αστυνομία, τους φίλους, ακόμη και την γάτα και τον σκύλο του πραγματικού Γουόλτερ, το 1928. Η βιολογική μητέρα του Χάτσινς είχε πεθάνει όταν εκείνος ήταν 9 ετών και ζούσε με την μητριά του, την Βάιολετ Χάτσινς. Στην αφήγησή του, λέει ότι υποκρίθηκε ότι είναι ο Γουόλτερ Κόλινς για να φύγει όσο το δυνατόν μακριά της. Αφού έζησε στους δρόμους για κανένα μήνα, έφτασε στο Ντικάλμπ, όπου τον συνέλαβε η αστυνομία και άρχισε να του κάνει ερωτήσεις για τον Γουόλτερ Κόλινς. Αρχικώς, είχε καταθέσει ότι δεν γνώριζε τον Γουόλτερ, αλλά μετά κατάλαβε ότι αυτή ήταν η ευκαιρία που έψαχνε για να φτάσει στην Καλιφόρνια και άλλαξε θεωρία.
Μετά την ομολογία του, ο Χάτσινς στάλθηκε σε αναμορφωτήριο στην Άιοβα όπου παρέμεινε έγκλειστος για δύο χρόνια. Τελικά, εξέφρασε τύψεις για ό,τι έκανε στην Κριστίν Κόλινς και έγραψε σχετικά: "Ξέρω ότι οφείλω μια συγνώμη στην κυρία Κόλινς και στην Πολιτεία της Καλιφόρνια".
Όταν ενηλικιώθηκε, ο Άρθουρ Χάτσινς έγινε μικροπωλητής ζαχαρωτών στα πανηγύρια και στη συνέχεια επέστρεψε στην Καλιφόρνια ως εκπαιδευτής αλόγων και ιππέας. Πέθανε από θρόμβωση το 1954, αφήνοντας πίσω του μια σύζυγο και την ανήλικη κόρη του, Κάρολ, η οποία διατήρησε μια ευχάριστη ανάμνηση από εκείνον: "Ο πατέρας μου ήταν όλος περιπέτεια. Κατά τη γνώμη μου, δεν μπορούσε να κάνει τίποτα κακό".
Ο τόπος του
εγκλήματος
Το ορνιθοτροφείο του Νόρθκοτ όπου ανακαλύφθηκαν τα τεκμήρια του εγκλήματος -τα τσεκούρια, τα οστά, τα μαλλιά και τα δάχτυλα τριών από τα θύματα- θαμμένα σε ασβέστη, βρίσκονταν κοντά στην πόλη Γουάινβιλ, γι' αυτό και η υπόθεση ονομάστηκε "Οι Φόνοι του Ορνιθοτροφείου του Γουάινβιλ", ή -σε ελεύθερη μετάφραση- "Οι Φόνοι της Κότας του Γουάινβιλ".
Η πόλη έφερε αυτή την ονομασία χάρη στους πλούσιους αμπελώνες που περιβάλλουν την περιοχή. Όμως, λόγω του στίγματος από την αρνητική δημοσιότητα που είχε πάρει το θέμα, τον Νοέμβριο του 1930, το Γουάινβιλ άλλαξε το όνομά του σε Μίρα Λόμα. Σήμερα το παλιό όνομα της πόλης αναφέρεται μόνο σε κάποιους δρόμους και ένα πάρκο.
Το σπίτι των Νόρθκοτ κατοικείται από άλλη οικογένεια. Το οικόπεδο έχει χωριστεί στα δύο, το ορνιθοτροφείο έχει κατεδαφιστεί και στη θέση του έχει χτιστεί ένα σπίτι. Οι κάτοικοι των δύο σπιτών, παρόλο που ζουν πολλά χρόνια εκεί, δεν είχαν ιδέα για την τα δραματικά γεγονότα που είχαν συμβεί εκεί, μέχρι που ξεκίνησε η προεργασία για τα γυρίσματα και διάφοροι τεχνικοί άρχισαν να επισκέπτονται το μέρος. Ωστόσο, ακόμα και μετά την αποκάλυψη της ιστορίας, κανείς τους δεν εξέφρασε διάθεση να μετακομίσει.
Η προβολή της
υπόθεσης
Πολύ πριν τη μεταφορά της στον κινηματογράφο, η ιστορία της "Ανταλλαγής", είχε εμπνεύσει μια ραδιοφωνική εκπομπή που μεταδόθηκε στις 7 Ιουνίου 1951, με τον τίτλο "Ο Μεγάλος Απατεώνας". Όταν η ίδια εκπομπή μεταφέρθηκε στην τηλεόραση, το συγκεκριμένο επεισόδιο προσαρμόστηκε και προβλήθηκε στη μικρή οθόνη στις 4 Δεκεμβρίου του 1952. Η πλοκή του επεισοδίου βασίστηκε στον Άρθουρ Χάτσινς και την πλαστοπροσωπία του Γουόλτερ Κόλινς. Για κάποιο ανεξιχνίαστο λόγο, σ' αυτή την εκδοχή, η γονεϊκή φιγούρα που δήλωσε την εξαφάνιση του Γουόλτερ, ήταν ένας χήρος παππούς που μεγάλωνε μόνος του το εγγόνι του, μετά τον θάνατο των γονιών του.
Η ταινία
Changeling(Η Ανταλλαγή)-2008
Στο Λος Αντζελες της δεκαετίας του '20, μια μοναχική γυναίκα, που αγωνίζεται ν' ανακαλύψει το εξαφανισμένο παιδί της, συγκρούεται με τη διεφθαρμένη αστυνομία, σε μια αριστουργηματική ταινία, σκηνοθετημένη με δύναμη και νεύρο. Για ακόμη μια φορά, με την ταινία του «Η ανταλλαγή», ο βραβευμένος με Οσκαρ («Οι ασυγχώρητοι») Κλιντ Ιστγουντ επιβεβαιώνει πως είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες που εργάζονται σήμερα στο Χόλιγουντ. Θέμα της ταινίας, ο πεισματικός αγώνας μιας γυναίκας για την απονομή δικαιοσύνης, μέσα από τις προσπάθειές της να βρει τον εξαφανισμένο γιο της, αποκαλύπτοντας παράλληλα τη διαφθορά και την κατάχρηση εξουσίας από την αστυνομία.
Η ιστορία, βασισμένη σε ένα αληθινό γεγονός, καταγράφει τις προσπάθειες μιας μοναχικής μητέρας, στο Λος Αντζελες του 1928, ν' ανακαλύψει τον απαχθέντα μικρό της γιο, πράγμα στο οποίο η εκεί αστυνομία, γνωστή τότε για τη διαφθορά και τα σκάνδαλά της, όχι μόνο δεν βοηθά, αλλά και, για να καλύψει την ανικανότητά της που έχει γίνει θέμα επίθεσης από τον πάστορα τοπικού ραδιοφώνου, διαστρεβλώνει τα γεγονότα, παρουσιάζοντάς της ένα άλλο παιδί και πιέζοντάς την να το δεχτεί ως γιο της. Εκείνη όμως συνεχίζει τον αγώνα, με τη βοήθεια του πάστορα, παρουσιάζοντας αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν πως αυτός δεν είναι ο γιος της, με αποτέλεσμα να την απομονώσουν σε ψυχιατρείο για να της κλείσουν το στόμα.
Ο Κλιντ Ίστγουντ αφηγείται τον αγώνα της γυναίκας με την οικονομία και την ωριμότητα που χαρακτηρίζει όλο το τελευταίο, θαυμάσιο έργο του. Η κάμερά του αφηγείται με άνεση, μετρημένο, άψογο ρυθμό, χωρίς εξάρσεις, πάντα όμως χωρίς να παρεκκλίνει από τον κύριο στόχο του, με μια ωραία, ατμοσφαιρική μουσική (που έγραψε ο ίδιος), με εικόνες δυνατές, συχνά καφκικές, έντονα ρεαλιστικές (όπως σ' εκείνες των γυναικών στο ψυχιατρείο), με σασπένς όταν αυτό είναι απαραίτητο, οδηγώντας μας κατ' ευθείαν στο στόχο του: να μας αποκαλύψει το μέγεθος της διαφθοράς που ξεκινάει από την κορφή της πυραμίδας για να φτάσει ώς τα πιο χαμηλά επίπεδα.
Σχόλιο όχι μόνο πάνω σε μια συγκεκριμένη περίοδο -εκείνη της δεκαετίας του '20- αλλά και στη σημερινή εποχή μας (ας μην ξεχνάμε την υπόθεση Σίμπσον). Στις πολλές αρετές της ταινίας και οι θαυμάσιες, όπως πάντα, ερμηνείες, μ' επικεφαλής την Αντζελίνα Τζολί, που ενσαρκώνει με δύναμη και πάθος τη βασανισμένη μητέρα (ρόλο σίγουρα οσκαρικό), τον Τζον Μάλκοβιτς πολύ καλός στο ρόλο του πάστορα και τον άγνωστό μας Τζέισον Μπάτλερ Χάρνερ, τέλειο στο ρόλο του απαθούς, χαμογελαστού, κυνικού, κατά συρροή δολοφόνου.
Μάνα είναι μόνο μία
Το μητρικό ένστικτο παρασύρει το Σύμπαν και «σκοτώνει» την Αστυνομία. Μάνα είναι μόνο μία. Αλλά και Κλιντ Ίστγουντ ένας και μοναδικός σε ολόκληρη την αμερικανική κινηματογραφία. Στα 78 υπογράφει την απόλυτη πληρότητά του.
Η ταινία με πρωταγωνίστρια την Αντζελίνα Τζολί και σκηνοθέτη τον Κλιντ Ίστγουντ απέσπασε τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου