Dark Web(Σκοτεινό Διαδίκτυο): τι είναι και τι πρέπει να προσέχουμε;

Το διαδίκτυο αποτελεί τον βασικό μηχανισμό για την διάδοση της πληροφορίας και τον διαμεσολαβητή που αναλαμβάνει την συνεργασία και την αλληλεπίδραση μεταξύ των χρηστών και των υπολογιστών τους, ανεξάρτητα από την γεωγραφική τους τοποθεσία. Καθημερινά οι άνθρωποι πλοηγούνται στο διαδίκτυο και αλληλεπιδρούν με πλατφόρμες και κανάλια επικοινωνίας που τους παρέχουν αναρίθμητες υπηρεσίες και μεγάλο εύρος πληροφοριών. Κύριος σκοπός της ανάπτυξής του ήταν η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του σύγχρονου ανθρώπου, με τα χρόνια όμως αναδύθηκε και η σκοτεινή του διάσταση.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Το σύγχρονο διαδίκτυο βασίστηκε στην ιδέα που αρχικά εξέφρασε ο J.C.R. Licklider το 1962, για την δημιουργία ενός γαλαξιακού δικτύου, αυτό που λίγο αργότερα θα αποτελούσε το ARPANET. Το ARPANET ήταν ένα ερευνητικό πρόγραμμα, χρηματοδοτούμενο από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ και αποτελεί το πρώτο δίκτυο μεταγωγής πακέτων, μιας θεωρίας που αναδύθηκε απο τον Leonard Kleinrock το 1964. Ο Licklider, όντας ο πρώτος επικεφαλής της Υπηρεσίας Προηγμένων Ερευνητικών Έργων (Advanced Research Project Agency, ARPA), οραματίστηκε ένα παγκόσμιο σύνολο διασυνδεδεμένων υπολογιστικών συσκευών, ένα αποκεντρωμένο δίκτυο, μέσω των οποίων όλοι μπορούν να έχουν άμεση πρόσβαση σε δεδομένα και προγράμματα, ασχέτως της γεωγραφικής τους περιοχής, στο οποίο η επικοινωνία θα εξακολουθούσε να υφίσταται ακόμη και μετά από μεγάλες καταστροφές . Η υλοποίηση του ερευνητικού προγράμματος εφαρμόστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και εξυπηρετούσε κατά κύριο λόγο κυβερνητικούς, στρατιωτικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το 1969 οι πρώτοι τέσσερις κόμβοι συνδέθηκαν στο ARPANET. Οι κόμβοι ήταν σε τέσσερα διαφορετικά Πανεπιστήμια, της California, του Stanford, της Santa Barbara και στο Πανεπιστήμιο της Utah. Το ARPANET ήταν αρχή μιας ανοικτής, φιλικής προς τον χρήστη πληροφοριακής υποδομής, εκείνης του Internet. Στα χρόνια που ακολούθησαν, σημειώθηκαν σημαντικές τεχνολογικές εξελίξεις όπως η δημιουργία του Παγκόσμιου Ιστού το 1989, η παραχώρηση του διαδικτύου για χρήση από το ευρύ κοινό το 1991 και η δημιουργία ενός δικτύου αποτελούμενο απο απομονωμένες, μυστικές συνδέσεις. Το δίκτυο αυτό, στη πορεία ονομάστηκε σκοτεινό διαδίκτυο.

Πολλοί συγχέουν το Dark Web με το Deep Web. Και όμως, πρόκειται για δύο διαφορετικά πεδία, στα οποία ανιχνεύεται πολλές φορές παράνομο υλικό, ωστόσο στην περίπτωση του Dark, η πρόσβαση δεν είναι εύκολη προς τον οποιοδήποτε.

Τι είναι το Deep Web;

Ο βαθύς ιστός βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια και αντιπροσωπεύει περίπου το 90% όλων των ιστότοπων. Αυτό θα ήταν το μέρος ενός παγόβουνου κάτω από το νερό, πολύ μεγαλύτερο από τον επιφανειακό ιστό. Στην πραγματικότητα, αυτός ο κρυφός ιστός είναι τόσο μεγάλος που είναι αδύνατο να ανακαλύψετε πόσες ακριβώς σελίδες ή ιστότοποι είναι ενεργοί κάθε φορά.

Ενώ πολλά ειδησεογραφικά πρακτορεία χρησιμοποιούν εναλλακτικά το “deep web” και το “dark web”, μεγάλο μέρος του “deep web” στο σύνολό του είναι απολύτως νόμιμο και ασφαλές. Μερικά από τα μεγαλύτερα μέρη του deep web περιλαμβάνουν:

Βάσεις δεδομένων: τόσο δημόσιες όσο και ιδιωτικές προστατευμένες συλλογές αρχείων που δεν συνδέονται με άλλες περιοχές του Ιστού.

Intranets: εσωτερικά δίκτυα για επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία και τον έλεγχο ιδιωτικών πτυχών εντός των οργανισμών. Ο όρος “deep web” αναφέρεται σε όλες τις ιστοσελίδες που δεν μπορούν να αναγνωριστούν από τις μηχανές αναζήτησης, καθώς μπορεί να κρύβονται πίσω από κωδικούς πρόσβασης ή άλλους τοίχους ασφαλείας. Στον μεγαλύτερο μέρος του το “deep web” είναι γενικά καθαρό και ασφαλές. Οι περισσότερες από αυτές τις σελίδες εντός του διατηρούνται κρυφές από τον ανοιχτό ιστό για την προστασία των πληροφοριών και του απορρήτου των χρηστών, όπως:

Λογαριασμοί όπως τραπεζικοί και συνταξιοδοτικοί
Λογαριασμοί mail και κοινωνικής δικτύωσης
Βάσεις δεδομένων ιδιωτικών επιχειρήσεων
Ευαίσθητες πληροφορίες ιατρικού περιεχομένου
Νομικά αρχεία

Το να εισχωρήσει κανείς στον “βαθύ ιστό” συχνά κρύβει κινδύνους. Ορισμένοι προσπαθούν να παρακάμψουν τους τοπικούς περιορισμούς για να αποκτήσουν πρόσβαση σε υπηρεσίες τηλεόρασης ή ταινιών που ενδέχεται να μην είναι διαθέσιμες στο σύνολο. Άλλοι πηγαίνουν κάπως πιο βαθιά για να κατεβάσουν μουσική ή να κλέψουν ταινίες που δεν έχουν βγει ακόμα στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Στο σκοτεινό άκρο του ιστού συναντά κανείς πιο επικίνδυνο περιεχόμενο και δραστηριότητα. Οι ιστότοποι Tor βρίσκονται σε αυτό το άκρο του “deep web”, οι οποίοι θεωρούνται μέρος του «σκοτεινού ιστού» και είναι προσβάσιμοι μόνο με ανώνυμο πρόγραμμα περιήγησης.

Τι είναι το Dark Web;

Σύνηθες φαινόμενο αποτελεί η σύγχυση του όρου deep web με το dark web, ενώ πολλοί χρήστες εσφαλμένα ταυτίζουν τις δυο αυτές έννοιες. Το dark web είναι, στην ουσία, ένα υποσύνολο του deep web. Πρόκειται για ένα σχεδόν μη ανιχνεύσιμο, παγκόσμιο δίκτυο μέσα στο οποίο διενεργούνται παράνομες ή μη δραστηριότητες. Για να γίνει εφικτή η πρόσβαση, είναι απαραίτητη η χρήση ειδικού λογισμικού, με το πιο ευρέως διαδεδομένο να είναι το TOR. Το TOR είναι ένα εργαλείο που παρέχει στους χρήστες πολλαπλά επίπεδα κρυπτογράφησης στα δεδομένα που μεταφέρονται και προσφέρει ανωνυμία στο χρήστη καθώς και απόκρυψη των ψηφιακών ιχνών του.

Τι περιλαμβάνει;

Παιδική πορνογραφία
Εμπόριο ανθρώπων, ανθρώπινων οργάνων και ναρκωτικών (υπόθεση «Silk Road»)
Υπηρεσίες πληρωμένων δολοφόνων
Υπηρεσίες έμπειρων χάκερ
Ξέπλυμα χρήματος
Απάτες “bitcoin”
Απαγορευμένες ταινίες, έγγραφα, φωτογραφίες κλπ
Φόρουμ πολιτικού περιεχομένου
Φημολογείται ότι υπάρχει δυνατότητα παρακολούθησης live βασανιστηρίων και δολοφονιών
Μαϊμού ιατρικές υπηρεσίες
Εμπόριο όπλων

Σε πολλές περιπτώσεις, για να γίνει πιο κατανοητό, οι διαφορές ανάμεσα στο επιφανειακό ίντερνετ, στο deep web και στο dark web μπορούν να παρομοιαστούν με την εικόνα ενός παγόβουνου όπως φαίνεται και από την παρακάτω εικόνα.

Πώς αποκτά κανείς πρόσβαση στο dark web με… ασφάλεια

Ο σκοτεινός ιστός ήταν κάποτε το στέκι των χάκερ και των εγκληματιών του κυβερνοχώρου. Ωστόσο, η νέα τεχνολογία όπως η κρυπτογράφηση και το λογισμικό περιήγησης ανωνυμοποίησης, Tor, δίνει πλέον τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε να… βουτήξει στο σκοτάδι εάν το θέλει.

Το πρόγραμμα περιήγησης δικτύου Tor παρέχει στους χρήστες πρόσβαση για επίσκεψη σε ιστότοπους. Αυτό το πρόγραμμα περιήγησης είναι μια υπηρεσία που αναπτύχθηκε αρχικά στο τελευταίο μέρος της δεκαετίας του 1990 από το Ναυτικό Ερευνητικό Εργαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Κατανοώντας ότι η φύση του Διαδικτύου σήμαινε έλλειψη απορρήτου, μια πρώιμη έκδοση του Tor δημιουργήθηκε για να κρύψει τις επικοινωνίες κατασκόπων. Τελικά, το πλαίσιο επαναπροσδιορίστηκε και έκτοτε δημοσιοποιήθηκε με τη μορφή του προγράμματος περιήγησης που γνωρίζουμε σήμερα. Οποιοσδήποτε μπορεί να το κατεβάσει δωρεάν.

Σκεφτείτε το Tor ως ένα πρόγραμμα περιήγησης ιστού όπως το Google Chrome ή το Firefox. Συγκεκριμένα, αντί να ακολουθεί την πιο άμεση διαδρομή μεταξύ του υπολογιστή σας και των βαθέων τμημάτων του Ιστού, το πρόγραμμα περιήγησης Tor χρησιμοποιεί μια τυχαία διαδρομή κρυπτογραφημένων διακομιστών γνωστών ως “κόμβοι”. Αυτό επιτρέπει στους χρήστες να συνδέονται στον ιστό… σε βάθος χωρίς φόβο.

Είναι παράνομο να εισχωρεί κανείς στο dak web;

Με απλά λόγια, όχι δεν είναι παράνομη η πρόσβαση στον σκοτεινό ιστό. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι χρήσεις είναι απολύτως νόμιμοι και υποστηρίζουν την αξία του «σκοτεινού ιστού».

Στον σκοτεινό ιστό οι χρήστες μπορούν να έχουν τρία οφέλη:

Ανωνυμία
Μη ανιχνεύσιμες υπηρεσίες και sites
Δυνατότητα παράνομων ενεργειών σε βάρος χρηστών ή παρόχων

Ως εκ τούτου, ο σκοτεινός ιστός έχει προσελκύσει πολλά μέρη που διαφορετικά θα κινδύνευαν αποκαλύπτοντας την ταυτότητά τους στο διαδίκτυο. Τα θύματα κακοποίησης και δίωξης, οι πληροφοριοδότες και οι πολιτικοί αντιφρονούντες ήταν συχνοί χρήστες αυτών των κρυφών τοποθεσιών. Αλλά φυσικά, αυτά τα οφέλη μπορούν εύκολα να επεκταθούν σε όσους θέλουν να ενεργήσουν εκτός των περιορισμών των νόμων με άλλους παράνομους τρόπους.

Κίνδυνοι και απειλές του σκοτεινού ιστού

Κακόβουλο λογισμικό

Παραμένει σε όλο τον σκοτεινό ιστό για να μολύνει ανυποψίαστους χρήστες. Ο σκοτεινός ιστός δεν φέρει τόσα από τα κοινωνικά συμβόλαια που ακολουθούν οι πάροχοι ιστότοπων για την προστασία των χρηστών. Ως εκ τούτου, οι χρήστες μπορούν να εκτίθενται τακτικά σε ορισμένους τύπους κακόβουλου λογισμικού.

Κυβερνητική παρακολούθηση

Πολλές τοποθεσίες που βασίζονται σε Tor είναι δυνατόν να εντοπιστούν από αστυνομικές αρχές σε όλο τον κόσμο, γι αυτό υπάρχει σαφής κίνδυνος να γίνει κάποιος κυβερνητικός στόχος για μια απλή επίσκεψη σε έναν σκοτεινό ιστότοπο.

Απάτες

Ο σκοτεινός ιστός προσφέρει πολλές παράνομες υπηρεσίες, από πληρωμένες δολοφονίες έως εμπορία για σεξ και όπλα. Μερικές από αυτές είναι γνωστές, καθιερωμένες απειλές που κυκλοφορούν σε αυτή τη γωνιά του διαδικτύου. Ωστόσο, άλλοι μπορεί να εκμεταλλεύονται τη φήμη του σκοτεινού ιστού για να ξεγελάσουν τους χρήστες για μεγάλα χρηματικά ποσά. Επίσης, ορισμένοι χρήστες στον σκοτεινό ιστό ενδέχεται να επιχειρήσουν απάτες ηλεκτρονικού “ψαρέματος” (phishing) για να κλέψουν την ταυτότητά σας ή τις προσωπικές σας πληροφορίες για εκβιασμό.

Πόσο δραστήριοι είναι οι Έλληνες στο dark web;

Απαντώντας σε ερώτημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ, σε σχέση με το πόσο «πόσο δραστήριοι είναι οι Έλληνες στο dark web», ο διευθυντής της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Βασίλειος Παπακώστας, επισημαίνει: «Κατά τη διερεύνηση υποθέσεων, που πραγματοποιείται στο πλαίσιο διασυνοριακής συνεργασίας των εθνικών αρχών επιβολής του νόμου, συχνά προκύπτει και δραστηριότητα χρηστών (είτε ως πωλητές είτε ως αγοραστές προϊόντων και υπηρεσιών) που κατοικούν στη χώρα μας. Από τη στιγμή που θα προκύψει σε μια υπόθεση παράνομη δραστηριότητα κατοίκων της χώρας μας, ακολουθούνται ανάλογες ενέργειες, προκειμένου οι εμπλεκόμενοι να οδηγηθούν ενώπιον των εισαγγελικών και δικαστικών αρχών».

Γιατί είναι απαραίτητη η διασυνοριακή συνεργασία

Σε τακτική βάση, προσθέτει ο κ.Παπακώστας, εκπρόσωποι της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και άλλων ελληνικών Αρχών συμμετέχουν, υπό την καθοδήγηση και με την υποστήριξη διεθνών οργανισμών (ιδίως των Europol και Eurojust), σε διεθνείς «Διαδικτυακές Περιπολίες» για τον εντοπισμό χρηστών του «σκοτεινού Διαδικτύου», που εμπλέκονται σε έκνομες δραστηριότητες.

«Ο διεθνής χαρακτήρας των ερευνών αυτών επιβάλλεται λόγω της φύσης του "σκοτεινού Διαδικτύου": η δραστηριότητα μίας μόνο χώρας από μόνη της, δεν είναι αρκετή για τη διερεύνηση εγκλημάτων, όπου δράστες, θύματα, άλλοι εμπλεκόμενοι, εξοπλισμός και ψηφιακά πειστήρια, βρίσκονται συνήθως διασκορπισμένα σε πολλές διαφορετικές δικαιοδοσίες. Μετά την απαιτούμενη εξειδικευμένη ανάλυση, π.χ. Βάσει ροών κρυπτονομισμάτων, επικοινωνιών μεταξύ συναλλασσόμενων, κ.λπ., τα αποτελέσματα των ερευνών διαμοιράζονται στις εθνικές Αρχές, για συνέχιση ερευνών» σημειώνει.

Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα είναι η συνεργασία των αρχών Ευρώπης, Καναδά και ΗΠΑ το 2019, στο πλαίσιο της οποίας -σύμφωνα με ανακοίνωση της Europol- έγιναν 61 συλλήψεις για παράνομη δραστηριότητα στο dark net και κατασχέθηκαν περίπου 300 κιλά ναρκωτικών, δεκάδες πυροβόλα όπλα, κρυπτονομίσματα αξίας 4 εκατ. ευρώ, μετρητά 2,2 δισ. και χρυσός αξίας 35.000 ευρώ.

Τα «δολώματα»

Πώς όμως εντοπίζονται οι δράστες στο σκοτεινό δίκτυο και πόσο συχνή είναι η χρήση «δολωμάτων», των λεγόμενων «honeypots», που τοποθετούνται σκοπίμως, ώστε να προσελκύσουν όσους ασκούν εγκληματική δραστηριότητα στο dark web;

«Οι Αρχές επιβολής του νόμου δρουν βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας, δηλαδή ακολουθούν συγκεκριμένες διαδικασίες για την πραγματοποίηση ερευνών, την άρση απορρήτου των επικοινωνιών, την ανταλλαγή πληροφοριών και δεδομένων για αξιοποίησή τους από τις εισαγγελικές και δικαστικές Αρχές. Τα "δολώματα" τύπου honeypots, παρότι αναδεικνύονται ως λύση από την ακαδημαϊκή και επιστημονική έρευνα, μπορεί να συνιστούν παραβίαση της νομοθεσίας ενός κράτους, γι' αυτό και δεν υποστηρίζονται ως βέλτιστη πρακτική από την πλευρά των Αρχών επιβολής του νόμου» εξηγεί ο κ.Παπακώστας.

Σε κάθε περίπτωση, η διερεύνηση υποθέσεων κυβερνοεγκλημάτων, τόσο στο «επιφανειακό», όσο και στο «σκοτεινό Διαδίκτυο», απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις, τεχνικές και νομικές.

«Σήμερα, τις γνώσεις αυτές, που παρέχονται μέσω εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σε εθνικό, ευρωπαϊκό (CEPOL, Europol, κ.λπ.) και περιφερειακό επίπεδο (Interpol, Συμβούλιο της Ευρώπης, ΟΗΕ, κ.λπ.), συμπληρώνει η χρήση εργαλείων και εφαρμογών, που αναπτύσσονται από την ακαδημαϊκή κοινότητα, από τον ιδιωτικό τομέα, καθώς και στο πλαίσιο ερευνητικών έργων και προγραμμάτων με τη συμμετοχή της Ελληνικής Αστυνομίας» καταλήγει.

Η φωτεινή πλευρά του σκοτεινού δικτύου

Πάντως, δεν είναι όλα στο dark web σκοτεινά. Για κάποιους ανθρώπους, το σκοτεινό δίκτυο είναι η φωνή τους: «Επειδή το TOR πρωτόκολλο διατηρεί την ανωνυμία, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει η τεχνολογία αυτή, ώστε σε καθεστώτα στα οποία η πληροφορία δεν είναι ελεύθερα προσβάσιμη, οι ομάδες των ανθρώπων να μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να μπορούν να μοιραστούν ελεύθερα απόψεις. Ένα κομμάτι του dark web αξιοποιείται ήδη από ομάδες που δεν έχουν φωνή αλλιώς» σημειώνει η κα Βακάλη.

Παραδείγματα Dark Web και η υπόθεση του “Silk Road”

Οι Anonymous εναντίον της παιδικής πορνογραφίας

Τον Οκτώβριο του 2011, η ομάδα ακτιβιστών Hacker Anonymous ξεκίνησαν μια επιχείρηση, σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν τις δραστηριότητες που αφορούσαν την παιδική πορνογραφία και γίνονταν μέσω του δικτύου Tor χρησιμοποιώντας ανώνυμες υπηρεσίες.

Οι Anonymous δημοσίευσαν σε ένα σύνδεσμο pastebin τα ονόματα 1,589 χρηστών της Lolita City, μιας ιστοσελίδας που περιέχει υλικό παιδικής πορνογραφίας και μπορείς να μπει κανείς χρησιμοποιώντας το δίκτυο Tor. Οι Anonymous ανέφεραν ότι είχαν βρει την ιστοσελίδα μέσω του Hidden Wiki, και ότι περιείχε πάνω από 100 gigabytes παιδικού πορνογραφικού υλικού. Η Lolita City απενεργοποιήθηκε τότε μέσω επίθεσης DoS από τους Anonymous.

Διεθνείς κυβερνο-έρευνες και η υπόθεση της DarkMarket

Για τις διωκτικές αρχές ανά τον κόσμο, η αναζήτηση στο «σκοτάδι» του Διαδικτύου είναι ατέρμονη: με διεθνείς έρευνες προσπαθούν να εντοπίσουν τους δράστες. Πολύ πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2021, η Εuropol ανακοίνωσε το κλείσιμο της «DarkMarket», την οποία χαρακτήρισε ως τη «μεγαλύτερη παράνομη αγορά στο σκοτεινό διαδίκτυο παγκοσμίως» -ισχυρισμός δύσκολο να επιβεβαιωθεί, αφού ο ακριβής αριθμός και το πραγματικό μέγεθος των αγορών αυτών παραμένουν άγνωστα.

Οι επισκέπτες της DarkMarket (η οποία αποκαλύφθηκε χάρη σε διεθνή επιχείρηση υπό τον συντονισμό της Europol), μπορούσαν να αγοράσουν μέσω αυτής ναρκωτικά, πλαστά χαρτονομίσματα, κλεμμένα στοιχεία πιστωτικών καρτών, κάρτες SIM που διασφαλίζουν ανώνυμη επικοινωνία και κακόβουλο λογισμικό.

Και δεν ήταν λίγοι: από τον Μάιο του 2019, οπότε δημιουργήθηκε η αγορά, μέχρι το «κατέβασμά» της, τη χρησιμοποίησαν 500.000 άνθρωποι, έγιναν -σύμφωνα με τη Europol- πάνω από 320.000 συναλλαγές, ενώ αγοραστές και πωλητές εκτιμάται πως αντάλλαξαν μεταξύ τους 140 εκατ. ευρώ σε κρυπτονομίσματα bitcoin.

Υπόθεση “Silk Road”: Το ebay των ναρκωτικών

Μία από τις πιο διάσημες υποθέσεις που έριξαν για πρώτη φορά δημόσια φως στην ύπαρξη του Dark Web ήταν το περίφημο “Silk Road”. Έχει μείνει στην ιστορία ως η πρώτη μοντέρνα “μαύρη αγορά” και πράγματι η ονομασία αυτή περιγράφει άψογα τη χρήση του.

Πρωτοεμφανίστηκε το Φεβρουάριο του 2011 και ήταν προσβάσιμο αποκλειστικά και μόνο μέσω του “TOR”. Επρόκειτο για μία πλατφόρμα όπου, στα πρότυπα του “ebay” και του “Amazon”, γίνονταν αγορές και πωλήσεις από οποιονδήποτε έμπαινε στη διαδικασία να δημιουργήσει έναν δωρεάν λογαριασμό.

Σε αντίθεση με τους προαναφερθέντες διαδικτυακούς χώρους, ανάμεσα στα προϊόντα του “Silk Road” δεν υπήρχαν κινητά, βιβλία και διακοσμητικά για το σπίτι. Το 70% της «πραμάτειας» αποτελούταν από ναρκωτικά όλων των ειδών. Μάλιστα, ήταν χωρισμένα σε κατηγορίες: διεγερτικά, ψυχεδελικά, συνταγογραφούμενα, έκσταση, στεροειδή, κ.α. Η ποικιλία ήταν αστείρευτη. Από το υπόλοιπο 30% των προϊόντων του ιστοτόπου, κανείς μπορούσε να αγοράσει από πλαστές άδειες οδήγησης έως τις υπηρεσίες πληρωμένων δολοφόνων. Οι συναλλαγές γίνονταν αποκλειστικά με τη χρήση “bitcoin” και φυσικά βασίζονταν στην ανωνυμία.

Ο μυστηριώδης χρήστης με το nickname “Dread Pirate Roberts” έγινε στόχος των αρχών ως διαχειριστής της πλατφόρμας “silk road”. Η κατηγορία αυτή αποδόθηκε στον Ross Ulbricht, μετά από έρευνα του FBI, ως ευρισκόμενου πίσω από το ψευδώνυμο "Dread Pirate Roberts" (DPR), βάσει στοιχείων ερειδόμενων εν πολλοίς στην έρευνα που διεξήχθη από τον IRS Gary Alford.

Ross Ulbricht

Ο Ulbricht συνελήφθη στις 2 Οκτωβρίου 2013 στη βιβλιοθήκη Glen Park στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια και κατηγορήθηκε για εγκληματικές πράξεις που αφορούν μεταξύ άλλων τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, τη συνωμοσία για την κυκλοφορία ναρκωτικών καθώς και για εμπλοκή σε πράξεις με σκοπό τις ανθρωποκτονίες έξι ανθρώπων.

Βέβαια, μολονότι - σύμφωνα με τις εισαγγελικές αρχές - ο Ulbricht κατέβαλλε το ποσό των 730.000 δολαρίων σε άλλους προκειμένου να διαπράξουν ανθρωποκτονίες, καμία από αυτές δεν έλαβε χώρα και εν τέλει ο Ulbricht δεν διώχθηκε για αυτόν τον λόγο.

Αρχικά, το FBI προέβη σε κατασχέσεις 26.000 bitcoins από λογαριασμούς στο Silk Road, τον οποίων η αξία ανερχόταν την εποχή εκείνη περίπου στο ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δολαρίων. Τον Οκτώβριο του 2013, - βάσει πηγών προερχόμενων από το FBI – είχαν κατασχεθεί 144.000 bitcoins αξίας 28,5 εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία ανήκαν στον Ulbricht.

Στις 27 Ιουνίου 2014, η αμερικανική Στρατιωτική Υπηρεσία (U.S. Marshals Service) προέβη σε πώληση 29.657 bitcoins σε ηλεκτρονική δημοπρασία, εκτιμώντας ότι η αξία τους ανέρχεται στα 18 εκατομμύρια δολάρια σε τρέχουσες τιμές, τα οποία αποτελούσαν κατά προσέγγιση μόλις το ένα τέταρτο των κατασχεθέντων bitcoins. Κρατήθηκαν επίσης άλλα 144.342 bitcoins, τα οποία είχαν βρεθεί στον υπολογιστή του Ulbricht, αξίας περίπου 87 εκατομμυρίων δολαρίων.

Η έναρξη της δίκης του Ulbricht έλαβε χώρα στις 13 Ιανουαρίου 2015 στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Μανχάταν. Στην αρχή της δίκης, ο Ulbricht ομολόγησε ότι ίδιος προέβη στην ίδρυση της ιστοσελίδας του Silk Road. Ωστόσο, προέβαλε τον ισχυρισμό ότι αμέσως μετά την ίδρυσή της, τον έλεγχό της ανέλαβαν άλλα άτομα την διαχείριση της σελίδας. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς των συνηγόρων υπεράσπισης του Ulbricht, ο “Dread Pirate Roberts” στην πραγματικότητα ήταν ο Mark Karpelès και ότι γι’ αυτόν ο Ulbricht διαδραμάτισε το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος. Ωστόσο, η δικαστής Katherine B. Forrest έκρινε ότι τυχόν υποθετικοί ισχυρισμοί συνδεόμενοι με την ανάληψη της λειτουργίας του Silk Road από τον Karpelès ή οποιονδήποτε άλλο δεν θα λαμβάνονταν υπ’ όψιν..

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης εβδομάδας της δίκης οι Εισαγγελείς παρουσίασαν έγγραφα και αρχεία καταγραφής προερχόμενα από τον προσωπικό υπολογιστή του Ulbricht, τα οποία - όπως δήλωσαν - αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία της διαχείρισης της ιστοσελίδας από τον Ulbricht, γεγονός το οποίο αναιρεί τον ισχυρισμό της υπεράσπισης, ότι δηλαδή ο Ulbricht είχε εγκαταλείψει τον έλεγχο του Road of Silk. Εν τούτοις, ο δικηγόρος του Ulbricht προέβαλε το επιχείρημα ότι τα ως άνω έγγραφα και αρχεία καταγραφής συνομιλιών «φυτεύτηκαν» κατά τη στιγμή της σύλληψής του Ulbricht, μέσω του BitTorrent, το οποίο βρισκόταν εγκατεστημένο στον υπολογιστή του.

Στις 4 Φεβρουαρίου 2015 ο Ulbricht καταδικάστηκε για επτά από τις αποδιδόμενες σε αυτόν κατηγορίες, μεταξύ των οποίων για συμμετοχή σε κατ’ εξακολούθηση εγκληματική επιχείρηση, διακίνηση ναρκωτικών και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 30 ετών. Με μια επιστολή προς την δικαστή Forrest πριν από την καταδίκη του, ο Ulbricht δήλωσε ότι οι ενέργειές του μέσω του Silk Road ήταν συνυφασμένες με τον ελευθεριακό ιδεαλισμό και ότι το «Silk Road έπρεπε να παρέχει στους ανθρώπους την ελευθερία να κάνουν τις δικές τους επιλογές», ενώ παραδέχτηκε ότι έκανε «τρομερό λάθος» και ότι «κατέστρεψε τη ζωή του».

Πλέον εκτίει δις ισόβια κάθειρξη χωρίς τη δυνατότητα αιτήματος αποφυλάκισης.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι κατά την περίοδο διάρκειας της δίκης, απειλήθηκε η ζωή της δικαστού Forrest. Χρήστες της κρυφής ιστοσελίδας “The Hidden Wiki” δημοσίευσαν εκεί προσωπικά της δεδομένα, μεταξύ των οποίων η διεύθυνση και ο αριθμός κοινωνικής ασφάλισής της. Ωστόσο, ο συνήγορος υπεράσπισης του Ulbricht Joshua Dratel δήλωσε ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο εντολέας του «προφανώς καταδικάζουν ρητά τις ανώνυμες δημοσιεύσεις κατά της δικαστού».

[Οι εν λόγω ενέργειες] «Ουδεμία σχέση έχουν με τον Ross Ulbricht ή κάποιον που σχετίζεται με αυτόν ούτε απηχούν τις απόψεις του ή τις απόψεις εκείνων που σχετίζονται με αυτόν», δήλωσε ο Dratel. Η υπόθεση του “silk road” δεν σταματάει, ωστόσο, να απασχολεί τις διωκτικές αρχές. Στα τέλη Μαρτίου 2015 συνελήφθησαν δύο πρώην ομοσπονδιακοί παράγοντες που είχαν εργασθεί μυστικά για διερεύνηση της υπόθεσης του Silk Road του Ulbricht, ήτοι ο πρώην πράκτορας ης Δίωξης Ναρκωτικών Carl Mark Force IV και ο πράκτορας Μυστικών Υπηρεσιών Shaun Bridges.

Οι ανωτέρω πράκτορες φέρονται να έλαβαν κεφάλαια που τους μεταβίβασε ο Ulbricht ως αντάλλαγμα για αντληθείσες πληροφορίες αναφορικά με την έρευνα. Οι πράκτορες κατηγορήθηκαν για απάτη κατ’ εξακολούθηση και ξέπλυμα χρήματος. Στα τέλη Νοεμβρίου 2016, οι δικηγόροι του Ulbricht έφεραν στο φως υπόθεση στην οποία εμπλεκόταν τρίτος πράκτορας της Δίωξης Ναρκωτικών, ο οποίος – σύμφωνα με εκείνους - προέβη σε διαρροή πληροφοριών σχετικά με την έρευνα και αλλοίωση των αποδεικτικών στοιχείων, αποσκοπώντας στην εξαφάνιση αρχείων καταγραφής συνομιλιών που φανερώνουν συνομιλίες μαζί του.

Στις 29 Μαΐου 2015 επιβλήθηκαν στoν Ulbricht πέντε ποινές που έπρεπε να εκτιθούν ταυτόχρονα, μεταξύ των οποίων οι δύο προέβλεπαν ισόβια κάθειρξη χωρίς τη δυνατότητα απόλυσης υπό όρους, καθώς και χρηματική ποινή ύψους 183 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο συνήγορος του Ulbricht Joshua Dratel δήλωσε ότι θα προβεί σε άσκηση έφεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης και της αρχικής ετυμηγορίας. Στις 31 Μαΐου 2017 το Εφετείο απέρριψε την έφεση του Ulbricht και επικύρωσε την καταδικαστική απόφαση και ποινή την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, με γραπτή γνωμοδότηση που συντάχθηκε από τον ανώτατο δικαστή των Ηνωμένων Πολιτειών Gerard E. Lynch.

Βέβαια, υπήρξαν και άλλες αρκετές δικαστικές υποθέσεις που αφορούν το “silk road”, όπως η περίπτωση του 23χρονου Ολλανδού Cornelis Jan "Maikel" Slomp, ο οποίος κατηγορήθηκε για την πώληση ναρκωτικών μεγάλης αξίας μέσω της ιστοσελίδας του Silk Road και στις 29 Μαΐου 2015 καταδικάστηκε στο Σικάγο σε 10 χρόνια φυλάκισης με δικηγόρο τον Paul Petruzzi, καθώς και άλλες περίπου 130 περιπτώσεις. Τον Μάρτιο του 2015 ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Alex Winter παρουσίασε στο South by Southwest Film Festival την ταινία με τίτλο «Deep Web», η οποία βασίζεται στο Road of Silk, παρουσιάζοντας μέσω μιας εσωτερικής οπτικής την ιστορία της σύλληψης του Ross Ulbricht.

Στα πρότυπα του “Silk Road” άρχισαν να εμφανίζονται παρόμοιες ιστοσελίδες με ακόμα πιο ακραίο περιεχόμενο. Η πλατφόρμα που είχε δημιουργήσει ο Ούλμπριχτ απαγόρευε την διάθεση όπλων και παιδικής πορνογραφίας. Στους νέους ιστοτόπους οι περιορισμοί αυτοί δεν υπάρχουν.

Τι πρέπει να κάνετε σε περίπτωση που τα δεδομένα σας βρεθούν στο Dark Web

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε, είναι να αλλάξετε όλους τους κωδικούς πρόσβασης που χρησιμοποιείτε. Καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσετε και ένα password manager για να σας βοηθήσει στη δημιουργία πιο ισχυρών κωδικών.

Έπειτα πρέπει να ελέγξετε τραπεζικούς λογαριασμούς και πιστωτικές κάρτες, για να δείτε αν υπάρχει κάποια ύποπτη δραστηριότητα, ώστε να ενημερώσετε το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, με το οποίο συνεργάζεστε, και να δείτε τι κινήσεις πρέπει να κάνετε στη συνέχεια.

Και φυσικά, να ενημερώσετε τις αρχές για τα δεδομένα που έχουν υποκλαπεί.

Γράφει ο George James

Πηγές:

-Τι είναι το Dark Web: Κίνδυνοι και απειλές του σκοτεινού ιστού – Η περίπτωση Silk Road

-Deep Web: Η αθέατη πλευρά του διαδικτύου

-Εμπόριο ναρκωτικών στον «δρόμο του μεταξιού»: η περίπτωση της διαδικτυακής πλατφόρμας “silk road”

-Dark Web: Το σκοτεινό Διαδίκτυο κάτω από την «επιφάνεια του ίντερνετ» που χρησιμοποιούν οι πολλοί

-Dark Web: Η σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου που δεν θες να ξέρεις

-Τι είναι το Dark Web και πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει πρόσβαση. Βασανιστήρια σε ζωντανή μετάδοση, πληρωμένοι δολοφόνοι, λαθραία προϊόντα. Που ξεκινά η αλήθεια και που ο μύθος;