Βία κατά των γυναικών: ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα

Η βία κατά των γυναικών είναι ένα σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα παγκοσμίως που επηρεάζει εκατομμύρια γυναίκες. Για πάνω από τρεις δεκαετίες, οι επιστήμονες μελετούν την κακοποίηση κατά των γυναικών. Τα θύματα τραβούν όλη την προσοχή πάνω τους, με αποτέλεσμα να μην δίνεται σημασία στους άνδρες που είναι συχνότερα οι δράστες. Κατά συνέπεια, η κακοποίηση των γυναικών αναφέρεται ως “γυναικείο πρόβλημα”.

Μορφές βίας

Η βία είναι ένα μοτίβο συμπεριφοράς που είναι απειλητικό για έναν άνθρωπο και μπορεί να είναι λεκτική, συναισθηματική, ψυχική, σωματική ή σεξουαλική. Είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα θύματα είναι γυναίκες και οι θύτες είναι άνδρες.

Η βία δεν περιορίζεται και μπορεί να περιλαμβάνει:

• Σωματική Κακοποίηση: κάθε είδους τραυματισμοί και κακώσεις που δεν οφείλονται σε ατυχήματα
• Σεξουαλική Κακοποίηση: εμπεριέχει σεξουαλικές πράξεις χωρίς τη συναίνεση του θύματος
• Trafficking: είναι η εμπορία και διακίνηση ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση
• Ψυχολογική Κακοποίηση: περιλαμβάνει συναισθήματα απόρριψης, απομόνωσης, εκμετάλλευσης ή υποτίμησης
• Λεκτική κακοποίηση: αφορά στη χρήση επιθετικών, προσβλητικών χαρακτηρισμών προς το θύμα
• Κοινωνική κακοποίηση: αφορά στην απομόνωση του θύματος από τον οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον
• Οικονομική κακοποίηση: περιλαμβάνει τον πλήρη και κυριαρχικό έλεγχο των οικονομικών πόρων του θύματος με τρόπο υποτιμητικό
• Συναισθηματική Κακοποίηση: αφορά στη συστηματική χειραγώγηση των συναισθημάτων του θύματος
• Ο Ηλεκτρονικός Εκβιασμός (ή διαδικτυακός εκφοβισμός – “cyber bullying“)

Η βία περιλαμβάνει οποιαδήποτε πράξη επιθετικότητας προς ένα άτομο, ομάδα ατόμων ή κοινότητα, που μπορεί να προκαλέσει ψυχολογική βλάβη, σωματική βλάβη ή σεξουαλικό τραύμα και περιλαμβάνει απειλές, εξαναγκασμούς ή στέρηση της ελευθερίας.

Κοινωνική ανισότητα

Για να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα της βίας κατά των γυναικών, είναι απαραίτητο να δούμε τη συμβολή του φύλου σε αυτό. Το φύλο καθορίζει τους ρόλους και τις συμπεριφορές. Οι γυναίκες θεωρούνται παθητικές, εύθραυστες, συναισθηματικές και υποταγμένες και οι άνδρες δραστήριοι, δυνατοί, λογικοί και κυρίαρχοι.

Η βία κατά των γυναικών είναι ένα φαινόμενο που έχει τις ρίζες του στην κοινωνική ανισότητα ανάμεσα στους άνδρες και στις γυναίκες. Είναι μια μορφή βίας με βάση το φύλο, η βία που κατευθύνεται ενάντια στις γυναίκες επειδή απλά είναι γυναίκες.

Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να βιώσουν πολλαπλά περιστατικά κακοποίησης, διαφορετικές μορφές ενδοοικογενειακής βίας και σεξουαλικής βίας. Κάθε γυναίκα έχει βιώσει βία εξαιτίας της καταγωγής της, της θρησκείας της, της σεξουαλικότητας, της κοινωνικής της κατάστασης αλλά μερικές γυναίκες που βιώνουν κάποιες μορφές καταπίεσης και διακρίσεις είναι δύσκολο να απομακρυνθούν από την κακοποίηση και να ζητήσουν βοήθεια.

Κάθε περίπτωση βίας πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη και κάθε άτομο να έχει την υποστήριξη και την βοήθεια που χρειάζεται. Όλα τα θύματα πρέπει να έχουν πρόσβαση στην βοήθεια. Καθώς και οι άνδρες και οι γυναίκες μπορεί να είναι θύματα βίας και κακοποίησης, οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να βιώσουν επαναλαμβανόμενες και σοβαρές μορφές κακοποίησης, όπως η σεξουαλική. Είναι επίσης πιο πιθανό να βιώνουν σωματική, ψυχολογική ή συναισθηματική βία που να οδηγεί σε τραυματισμούς ή θάνατο. Οι γυναίκες είναι συχνότερα θύματα και οι συνέπειες είναι πολύ πιο σοβαρές. Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να βιώνουν φόβο και να υποστούν ελεγκτικές και εξαναγκαστικές συμπεριφορές.

Βία κατά των γυναικών στο εργασιακό περιβάλλον

Το κίνημα #MeToo παγκοσμίως έχει αποκαλύψει ότι η σεξουαλική παρενόχληση είναι κομμάτι της επαγγελματικής ζωής πολλών γυναικών. Αν και στο επίκεντρο βρίσκεται ο καλλιτεχνικός και ο αθλητικός χώρος , οι γυναίκες αντιμετωπίζουν βία σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον. Η σεξουαλική παρενόχληση, οι προσβολές, ο εξευτελισμός, η ταπείνωση γίνονται “φυσιολογικές” πτυχές των εργασιακών σχέσεων. Όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι πολλές γυναίκες φοβούνται να αναφέρουν ή να καταγγείλουν τους θύτες, επειδή δεν γνωρίζουν που να απευθυνθούν ή φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους. Μερικές γυναίκες έχουν συνηθίσει αυτή την κατάσταση και πιστεύουν ότι η βία είναι αναπόφευκτη, ότι είναι κομμάτι της δουλειάς τους.

Παρόλα αυτά και οι άνδρες έρχονται αντιμέτωποι με την βία και την παρενόχληση στο χώρο εργασίας, αλλά τα στερεότυπα και η ανισότητα στα δύο φύλα κάνει τις γυναίκες πιο ευάλωτες στη βία. Οι κοινωνικές διακρίσεις, που κυριαρχούν στην κοινωνία, αναπαράγονται και επιδεινώνονται από την κουλτούρα μας και τείνουν να οδηγούν τις γυναίκες σε βίαιες καταστάσεις. Πολλές γυναίκες δεν βρίσκουν ανακούφιση ούτε στο σπίτι τους, καθώς η ενδοοικογενειακή βία είναι επίσης κομμάτι της ζωής τους. Το 35% των γυναικών παγκοσμίως έχει βιώσει σωματική και/ή σεξουαλική βία κάποια στιγμή στη ζωή τους.

Αυτά τα κρυφά ζητήματα έχουν συνέπειες για τις γυναίκες στην σωματική και στην ψυχική τους υγεία. Η εργασιακή καθημερινότητα των γυναικών χαρακτηρίζεται από άγχος, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού, διαταραχές στον ύπνο, ελλειμματική προσοχή, προβλήματα μνήμης και αισθήματα ευαλωτότητας. Η βία οδηγεί τις γυναίκες στο να αφήνουν τις δουλειές τους ή να εγκαταλείπουν τελείως την εργασία. Η βία μπορεί να προέρχεται από συνεργάτες και προϊσταμένους και επηρεάζεται και από πολλούς εξωτερικούς παράγοντες.

Επιδράσεις της βίας κατά των γυναικών

Αν έχετε βιώσει σωματική η σεξουαλική βία, ίσως να νιώθετε πολλά συναισθήματα όπως ο φόβος, η σύγχυση, ο θυμός ή μπορεί να είστε μουδιασμένη και να μην νιώθετε τίποτα. Μπορεί να νιώθετε ενοχές ή ντροπή. Μερικές γυναίκες προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν την κακοποίηση ή να την κρύψουν καλύπτοντας τα σημάδια τους και βρίσκοντας δικαιολογίες για τον θύτη.

Αν σας έχουν κακοποιήσει σωματικά ή σεξουαλικά, να ξέρετε ότι δεν είναι δικό σας λάθος. Ζητήστε βοήθεια ώστε να προλάβετε τις μακροχρόνιες επιδράσεις της κακοποίησης στην ψυχική και στην σωματική σας υγεία.

Οι μακροχρόνιες ψυχολογικές επιδράσεις της βίας κατά των γυναικών μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Μετατραυματικό στρες (PTSD): αυτό μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας τραυματικής εμπειρίας ή μιας τρομακτικής κατάστασης , όπως η σεξουαλική παρενόχληση ή η σωματική βία. Μπορεί να τρομάζετε εύκολα, να νιώθετε ένταση, να δυσκολεύεστε να κοιμηθείτε ή να έχετε ξεσπάσματα θυμού. Μπορεί να δυσκολεύεστε να θυμηθείτε πράγματα ή να έχετε αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό σας ή τους άλλους.
• Κατάθλιψη: η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή ψυχική νόσος, αλλά μπορείτε να την αντιμετωπίσετε. Αν νιώθετε απελπισία, θλίψη και κάνετε άσχημες σκέψεις απευθυνθείτε σε έναν ψυχοθεραπευτή.
• Άγχος: μπορεί να εμφανίσετε γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και να ανησυχείτε για όλα, ή μπορεί να νιώθετε ένα ξαφνικό αίσθημα έντονου φόβου. Το άγχος μπορεί να επιδεινωθεί με την πάροδο του χρόνου και να παρεμβαίνει στην καθημερινότητά σας. Η ψυχοθεραπεία μπορεί να σας βοηθήσετε να διαχειριστείτε το άγχος.

 Άλλες επιδράσεις περιλαμβάνουν τα εξής:

• δεν θέλετε να κάνετε πράγματα που πριν απολαμβάνατε
• δεν εμπιστεύεστε εύκολα τους άλλους
• έχετε χαμηλή αυτοεκτίμηση

Πολλές γυναίκες που έχουν βιώσει βία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν το τραύμα με αλκοόλ, κάπνισμα ή υπερβολική κατανάλωση φαγητού. Οι μελέτες δείχνουν ότι το 90% των γυναικών με προβλήματα κατάχρησης έχει βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία.

Οι καταχρήσεις μπορεί να σας κάνουν να νιώθετε καλύτερα στιγμιαία, αλλά τελικά σας κάνουν να αισθάνεστε χειρότερα. Το αλκοόλ, το κάπνισμα, το φαγητό δεν θα σας βοηθήσουν να ξεχάσετε ή να ξεπεράσετε την τραυματική εμπειρία. Ζητήστε βοήθεια για να επουλώσετε τις πληγές σας.

Η βία κατά των γυναικών έχει επιδράσεις στην σωματική και στην ψυχική υγεία, αλλά μπορεί να επηρεάσει τη ζωή των γυναικών με πολλούς τρόπους:

• Δουλειά: ένα τραύμα όπως η σεξουαλική βία μπορεί να παρεμβαίνει στην ικανότητα μιας γυναίκας να δουλέψει. Οι μισές γυναίκες που έχουν βιώσει σεξουαλική παρενόχληση έχουν παραιτηθεί από τη δουλειά τους ή εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους στον πρώτο χρόνο μετά την παρενόχληση.
• Σπίτι: πολλές γυναίκες αφήνουν τα σπίτια τους για να βρουν ασφάλεια εξαιτίας της βίας. Οι μελέτες δείχνουν ότι οι μισές άστεγες γυναίκες και τα παιδιά έγινα άστεγοι καθώς προσπαθούσαν να δραπετεύσουν από έναν βίαιο σύντροφο.
• Σχολείο: οι γυναίκες που έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στο σχολείο φοβούνται να το καταγγείλουν. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια καλό θα ήταν να προσφέρουν επιπλέον υποστήριξη για τα θύματα βίας.
• Παιδιά: οι γυναίκες με παιδιά μπορεί να μένουν με έναν κακοποιητικό σύντροφο επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν την επιμέλεια των παιδιών τους.

ΤΙ ΚΑΝΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΠΟΙΟ ΘΥΜΑ ΒΙΑΣ

• Αν βρίσκεστε στο οικείο περιβάλλον μιας κακοποιημένης γυναίκας ή παιδιού, αντιληφθείτε κάποιας μορφής βίας, αυτά που πρέπει να γνωρίζετε είναι τα εξής:
• Προσπαθήστε να βρίσκεστε όσο πιο συχνά μπορείτε μαζί με αυτή τη γυναίκα, ή το παιδί, έτσι ώστε να νιώσει ασφάλεια και να σας εμπιστευτεί.
• Μην τις κάνετε ευθείς ερωτήσεις για το συγκεκριμένο περιστατικό, εφόσον πιθανώς να νιώσει απειλή και να απομακρυνθεί. Πείτε της απλά ότι νοιάζεστε και ότι θέλετε να βοηθήσετε.
• Λειτουργώντας πάντα με διακριτικότητα και σεβασμό, προσπαθήσετε να ακούσετε προσεκτικά αυτά που θέλει και μπορεί να σας εκμυστηρευτεί.
• Επιτρέψτε της να νιώθει όπως θέλει και υποστηρίξτε τις αποφάσεις της. Εφόσον τη βεβαιώσετε ότι πιστεύετε την ιστορία της, μιλήστε της για τις επιλογές που έχει, και αν δε γνωρίζετε ούτε εσείς, υποσχεθείτε της ότι θα το ερευνήσετε.
• Η φυσική της ασφάλεια είναι η πρώτη προτεραιότητα. Αν πιστεύετε ότι διατρέχει κίνδυνο, πείτε της το. Βοηθήστε την να οργανώσει μια πλάνο-έξοδο κινδύνου.
• Σεβαστείτε το δικαίωμά της στην εχεμύθεια.
• Αφήστε την να μιλήσει και για τις στοργικές στιγμές της σχέσης της. Μην προσπαθήσετε να μειώσετε τα αισθήματά της για το σύντροφό της. Μην την κρίνετε για το γεγονός ότι μένει μαζί του, αλλά μοιραστείτε πληροφορίες πάνω στο πώς η κακοποίηση εντείνεται με τον καιρό αν δεν υπάρξει παρέμβαση.
• Δώστε της καθαρά μηνύματα, συμπεριλαμβανομένων των παρακάτω:

1. Η βία δεν είναι ποτέ αποδεκτή ή δικαιολογημένη.
2. Η ασφάλειά της και η ασφάλεια των παιδιών της είναι πάντα τα πιο σημαντικά ζητήματα.
3. Η κακοποίηση εναντίον συζύγου είναι έγκλημα.
4. Δεν προκαλεί η ίδια την κακοποίηση.
5. Δεν φταίει εκείνη για τη συμπεριφορά του συντρόφου της.
6. Δεν μπορεί να αλλάξει τη συμπεριφορά του συντρόφου της. 
7. Απολογίες και υποσχέσεις δεν πρόκειται να δώσουν τέλος στη βία.
8. Δεν είναι μόνη.
9. Δεν είναι τρελή.
10. Η κακοποίηση δεν είναι απώλεια ελέγχου, είναι ένα μέσο ελέγχου.
11. Συζητήστε για το πώς η βία επηρεάζει τα παιδιά.
12. Ενθαρρύνετέ τη λέγοντάς τη ότι κάθε φορά που ζητά βοήθεια, αποκτά την συναισθηματική δύναμη που χρειάζεται για να πάρει αποτελεσματικές αποφάσεις. Μπορεί να είναι πολύ φοβισμένη ή μπερδεμένη για να αναλάβει αμέσως δράση.
13. Αν και η αστυνομία μπορεί να συνοδεύσει μια γυναίκα πίσω στο σπίτι της για να πάρει τα προσωπικά της αντικείμενα, ενθαρρύνετέ τη να προετοιμαστεί για την πιθανότητα να φύγει από το σπίτι βιαστικά.
14. Θα πρέπει να έχει έτοιμα τα απαραίτητα έγγραφα ή φωτοτυπίες, όπως επίσης και σημαντικά αντικείμενα όπως: πιστωτικές κάρτες, μετρητά, βιβλιάρια καταθέσεων, διαβατήριο, πιστοποιητικά γέννησης, χαρτιά υπηκοότητας, κλειδιά του σπιτιού, φάρμακα, τα αγαπημένα παιχνίδια των παιδιών, ρούχα κλπ.

Μια κακοποιημένη γυναίκα χρειάζεται την υποστήριξή και την ενθάρρυνσή μας ώστε να κάνει τις επιλογές που είναι σωστές για εκείνη. Όμως υπάρχουν κάποιες συμβουλές που όχι μόνο δεν είναι χρήσιμες, αντιθέτως είναι επικίνδυνες:

Δε λέμε ποτέ:

• τί να κάνει, πότε να φύγει ή πότε να μη φύγει.
• να γυρίσει πίσω στην ίδια κατάσταση και να προσπαθήσει ξανά.
• Ότι θα μιλήσετε εσείς οι ίδιοι στο σύζυγό της για να διευθετήσετε την κατάσταση. Υπάρχει πιθανότητα να θέσετε τον εαυτό σας σε κίνδυνο αντιμετωπίζοντας τον επιτιθέμενο άντρα.

Και ποτέ… ποτέ… Μην της λέτε ότι θα πρέπει να μείνει για χάρη των παιδιών.

ΤΙ ΟΡΙΖΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ

Η Ενδοοικογενειακή βία είναι ένα έγκλημα που τιμωρείται από τις διατάξεις του N.4531.2018. Κάθε είδους βίας ή κακοποίησης (ψυχολογικής, σωματικής, σεξουαλικής και συναισθηματικής), διώκεται από το Νόμο.

10 προτάσεις πρόληψης της βίας κατά των γυναικών

1. Στρατηγική πρόληψης της βίας, στην οποία θα περιγράφεται ο ρόλος κάθε φορέα και θα προκύπτει ένα βασικό πλαίσιο δράσεων και παρεμβάσεων σε διαφόρους τομείς.
2. Σχεδιασμός και αξιοποίηση εργαλείων εκτίμησης επικινδυνότητας και αξιολόγησης ευαλωτότητας, προσαρμοσμένα στις διάφορες μορφές της βίας κατά των γυναικών.
3. Δημιουργία δι-υπηρεσιακών δομών προστασίας, στις οποίες τα θύματα θα μπορούν να βρουν συνολική υποστήριξη από όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες.
4. Σχεδιασμός θυματοκεντρικών πλαισίων δράσης, στα οποία θα συμπεριλαμβάνονται δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς.
5. Εκπόνηση μελετών για τα αίτια της βίας κατά των γυναικών, οι οποίες θα αξιοποιηθούν για το σχεδιασμό στοχευμένων πολιτικών σε τοπικό επίπεδο.
6. Δράσεις ευαισθητοποίησης στο πλαίσιο της οικογένειας και των δομών εκπαίδευσης.
7. Αξιοποίηση κοινωνικών διαμεσολαβητών για την πρόληψη του φαινομένου σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και σε κατηγορίες ανθρώπων που βιώνουν έντονα τον κοινωνικό αποκλεισμό.
8. Ενημερωτικές δράσεις για την αντιμετώπιση των στερεοτύπων για τη βία κατά των γυναικών.
9. Αξιοποίηση νέων τεχνολογιών ειδικά σχεδιασμένων παιχνιδιών για την ενίσχυση των αντιστάσεων των νέων στη βία κάθε μορφής.
10. Τη σύσταση Ειδικών Αστυνομικών Μονάδων άμεσης επέμβασης σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας για την προστασία των θυμάτων και την παραπομπή τους σε υπηρεσίες υποστήριξης θυμάτων, και όχι στάση αναμονής μέχρι το θύμα να αναζητήσει μόνο του βοήθεια. Παράλληλα, την παροχή ειδικών θεραπευτικών προγραμμάτων προς τους δράστες των περιστατικών.

Είναι ανεπίτρεπτο στην σημερινή κοινωνία οπού ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και οι ηθικές αρχές και αξίες θα έπρεπε να είναι στο προσκήνιο, όχι μόνο να συνεχίζουν να υπάρχουν αλλά και να αυξάνονται τέτοια περιστατικά βίας. Οφείλουμε ως μια αναπτυσσόμενη κοινωνία με προοδευτικά πιστεύω και ιδέες να εξαλείψουμε την βία κατά των γυναικών και όχι μόνο. Η συλλογική αυτή προσπάθεια απαιτεί την συνδρομή καθώς και την συνεργασία όλων μας σε διάφορα επίπεδα και μέτρα. Ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η πρόληψη η οποία επέρχεται από την κοινωνική ευαισθητοποίηση του κοινού σε ένα τόσο μείζον και καίριας σημασίας ζήτημα όπως είναι η κακοποίηση των γυναικών . Εν συνεχεία, δεν θα μπορούσε να παραλειφθεί το πόσο αναγκαία θεωρείται όχι μόνο η θέσπιση αλλά και η επιβολή αυστηρών νόμων οι οποίοι θα προστατεύουν τα δικαιώματα των γυναικών και θα επιβάλλουν ποινές στους δράστες. Τέλος, είναι ύψιστης σημασίας να παρέχονται υπηρεσίες υποστήριξης κάθε είδους προς τα θύματα.

Δεν πρέπει να θρηνήσουμε κι άλλες γυναίκες. Ο γυναικοκτονίες πρέπει να λάβουν τέλος. Όλη η κοινωνία πρέπει να αγωνιστεί γι αυτό, μαζί φυσικά κα με τους αρμόδιους φορείς.

Ο όρος γυναικοκτονία (femicide) έρχεται από παλιά, όταν το 1976 τον κατέγραψε η κοινωνιολόγος Νταϊάνα Ράσελ (Diana E. H. Russel), ορίζοντας έτσι το εγκληματολογικό και ανθρωπολογικό αυτό φαινόμενο. 

Ο όρος «γυναικοκτονία» έγινε ευρέως γνωστός και υιοθετήθηκε από την εγκληματολογία μετά το 1992, χάρη στο βιβλίο με τίτλο «Femicide: the politics of woman killing», μια συλλογή δοκιμίων που επιμελήθηκαν από κοινού η εγκληματολόγος Τζιλ Ράντφορντ (Jill Radford) και η κοινωνιολόγος Νταϊάνα Ράσελ (DianaE. H. Russell). 

«Η γυναικοκτονία συνιστά διακριτό αδίκημα που παλιότερα και επί πολλά χρόνια συγκαλύπτονταν πίσω από τα εγκλήματα ‘’τιμής’’, και στην πρόσφατη ιστορία πίσω από τον όρο ‘’εγκλήματα πάθους’’.

Ο χαρακτηρισμός της δολοφονίας επομένως ως γυναικοκτονία συνιστά πράξη αντίστασης στην απόκρυψη μιας κοινωνικής πραγματικότητας και ξεσκεπάζει τη συνενοχή των σεξιστικών κοινωνιών μας», τονίζει η Μ. Λιάπη. 

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας «γυναικοκτονία είναι η ανθρωποκτονία από πρόθεση γυναικών επειδή είναι γυναίκες. Η γυναικοκτονία συνήθως διαπράττεται από άντρες αλλά κάποιες φορές συνεργούν και γυναίκες, συνήθως μέλη της ίδιας οικογένειας. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις γυναικοκτονία διαπράττει σύντροφος ή πρώην σύντροφος που συνήθως είχε και μακρόχρονη κακοποιητική συμπεριφορά, απειλούσε, κακοποιούσε ή/και εκφόβιζε τη γυναίκα, η οποία πολύ συχνά βρίσκεται σε θέση φυσικής ή/και οικονομικής αδυναμίας σε σχέση με αυτόν».

Αν είστε θύμα ή αν γνωρίζετε κάποιον που υφίσταται ενδοοικογενειακή βία:

• Μπορείτε να καλέσετε το 100.
• Αν δεν μπορείτε να μιλήσετε, στείλτε γραπτό μήνυμα (sms) στο 100, με: Ακριβή διεύθυνση – Ονοματεπώνυμο – Είδος επείγουσας ανάγκης (π.χ. «κινδυνεύει η ζωή μου», «δέχομαι βία από τον/τη σύζυγό μου»).
• Εάν εσείς δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε με το 100, ζητήστε από κάποιον άλλον να ειδοποιήσει τις Αρχές για εσάς (π.χ. από κάποιον οικείο ή το γιατρό σας).
• Αναζητήστε ιατρική περίθαλψη και πείτε στο γιατρό όλη την αλήθεια.
• Υποβάλλετε μήνυση στο πλησιέστερο Αστυνομικό Τμήμα ή στο πλησιέστερο Γραφείο Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας, όπου υφίσταται.
• Ενημερώστε το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα ή το πλησιέστερο Γραφείο Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας, όπου υφίσταται.
• Επικοινωνήστε με τις Υπηρεσίες Αντιμετώπισης Ενδοοικογενειακής Βίας που λειτουργούν σε όλη την επικράτεια, μέσω τηλεφώνου ή μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail).
• Ενημερώστε το θύμα για τους τρόπους επικοινωνίας με τις Αστυνομικές Υπηρεσίες.
• Καλέστε τη Γραμμή SOS 15900 της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, που απευθύνεται σε γυναίκες, για ψυχοκοινωνική στήριξη, νομική-συμβουλευτική και φιλοξενία σε ξενώνες. Επικοινωνία και μέσω e-mail στο sos15900@isotita.gr.
• Για περισσότερες πληροφορίες μπείτε στη σελίδα: www.isotita.gr & www.womensos.gr.

Γράφει ο George James

Πηγές:

- Βία κατά των γυναικών

- ΤΙ ΚΑΝΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΠΟΙΟ ΘΥΜΑ ΒΙΑΣ

- Αντιμετώπιση της Βίας κατά των Γυναικών- T. Καρατράντος

- Κρυφή πληγή: Κακοποίηση γυναικών και ορατές ψυχολογικές συνέπειες