Sound of Freedom(Η Μελωδία της Ελευθερίας): η αληθινή ιστορία του πρώην κυβερνητικού πράκτορα Τιμ Μπάλαρντ
Η πάταξη των
κυκλωμάτων σωματεμπορίας και παιδεραστίας που ξεσκέπασε ο διάσημος πρώην
πράκτορας της CIA Τιμ Μπάλαρντ ενέπνευσε την ταινία θρίλερ, Sound of Freedom(Η Μελωδία της
Ελευθερίας) του
Αλεχάνδρο Μοντεβέρδε που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του πράκτορα Τιμ
Μπάλαρντ, ο οποίος κατάφερε να ξεσκεπάσει τα κυκλώματα παιδεραστίας και
trafficking αποκαλύπτοντας τις ύποπτες διαδρομές από την Κολομβία στις ΗΠΑ.
Ο ίδιος
δουλεύοντας πάνω από μία δεκαετία ως πράκτορας στο Τμήμα Εσωτερικής Ασφάλειας
συμμετείχε σε μυστικές αποστολές με την Ειδική Ομάδα των Εγκλημάτων εις Βάρος
των Παιδιών στο Διαδίκτυο (Internet Crimes Against Children - ICAC) αλλά και σε άλλες αμερικανικές
ομάδες που συνέστησε στη συνέχεια με πρώην πράκτορες ενάντια στον σεξοτουρισμό
με θύματα ανηλίκους. Επειδή, όμως, τα ευρήματά του δεν ήταν αρεστά στην υψηλή
αμερικανική κοινωνία, καθώς εμπλέκονταν αρκετά επιφανή πρόσωπα, ακόμα και
πολιτικοί, έγιναν πολλές προσπάθειες να φιμωθεί και να απαγορευτεί η δημοσίευση
των διαφόρων ερευνών του σε άρθρα.
Εκείνος,
όμως, απτόητος, προχώρησε σε έκδοση βιβλίων, τα οποία ήταν τόσο δημοφιλή που
έγιναν ντοκιμαντέρ για τη ζωή του με τίτλο «The Abolitionists». Δεν άργησε, επίσης, να βρεθεί
χρηματοδότηση για σχετική ταινία, την οποία, όμως, στη συνέχεια προσπάθησαν να
απαγορεύσουν να μη βγει στις αίθουσες.
Δίπλα στη λέξη «πράκτορας» στην Αμερική αναμφίβολα δεσπόζει το όνομα του Τιμ Μπάλαρντ, καθώς θεωρείται ο άνθρωπος που τα έβαλε όσο κανείς με τα ύποπτα κυκλώματα και κατάφερε με τις ενέργειές του να σώσει παιδιά από τον σεξουτουρισμό και να εξολοθρεύσει διάφορες σπείρες, οι οποίες, εκτός από ναρκωτικά, μετέφεραν από την Κολομβία και το Μεξικό στα μέλη της ανώτερης αμερικανικής κοινωνίας ανήλικα παιδιά είτε για παράνομη υιοθεσία είτε για σεξουαλική εκμετάλλευση. Από τη θέση του αξιωματικού στη CIA το 2001 ο Μπάλαρντ το έβαλε σκοπό να πολεμήσει το trafficking και την παιδική πορνεία με κάθε τρόπο: τον Σεπτέμβριο του 2002 έγινε ειδικός πράκτορας και μυστικός χειριστής για τις έρευνες Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (HSI) ενώ συνεργάστηκε με την task force για τα εγκλήματα στο Διαδίκτυο κατά των παιδιών (την περίφημη ICAC).
Όσο
εργαζόταν για την κυβέρνηση, έγινε φανατικός πολέμιος αυτών των κυκλωμάτων,
διαπιστώνοντας πόσος αγώνας χρειάζεται όχι μόνο για να μην κακοποιούνται
ανήλικα, αλλά και να μην προωθούνται ως προϊόντα σωματεμπορίας σε άτεκνες
οικογένειες ή να εκδίδονται ακόμα και σε ανθρώπους υπεράνω κάθε υποψίας. Μέσα
σε μία δεκαετία ο Μπάλαρντ είχε καταφέρει να συλλέξει τόσα ντοκουμέντα που
έφταναν για να γραφτούν αρκετά βιβλία, τα οποία εξέδωσε στη συνέχεια όταν έφυγε
από την υπηρεσία κρίνοντας ότι τα συμφέροντα προσπαθούν να αποτρέψουν την
αποτελεσματική πάταξη των κυκλωμάτων. Το 2013 αποχώρησε από τη CIA και μαζί με μια ομάδα πρώην
κυβερνητικών πρακτόρων που συμμετείχαν σε αντίστοιχες αποστολές έφτιαξαν το
δικό τους ίδρυμα με τίτλο Operation Underground Railroad, γνωστό ως OUR. Εν τω μεταξύ, ο ίδιος είχε γίνει
επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων στο San Diego State University, όπου μπορούσε να ανιχνεύσει τη
σύνδεση αυτών των κυκλωμάτων με τη χρήση γεωπολιτικών συστημάτων.
Εξέδωσε και
βιβλία, τα οποία δεν άργησαν να γίνουν best seller, όπου εξηγούσε αναλυτικά πώς οι
αποστολές στην Αϊτή και την Κολομβία τον έκαναν να νιώσει απογοήτευση από τον
τρόπο που τα κρατικά κανάλια και οι διάφορες επίσημες υπηρεσίες προσπαθούσαν να
αποτρέψουν την αποτελεσματική πάταξη των κυκλωμάτων, με τα σενάριά του να
παραπέμπουν σε μεγάλο βαθμό σε σκηνές από σειρές του Netflix, όπως το «Narcos». Δεν φοβήθηκε επίσης να
ξεμπροστιάσει διάφορα μέλη της πρώην υπηρεσίας του και πολιτικούς γράφοντας
βιβλία όπως τα «The Pilgrim Hypothesis», «Slave Stealers», «The Washington Hypothesis» και «The Lincoln Hypothesis», τα οποία αγαπήθηκαν από τον κόσμο.
Ο τρόπος που αρκετά Μέσα προσπάθησαν να απαγορεύσουν τη δημοσίευση πολλών από
τις θεωρίες και τους ισχυρισμούς του τον έκανε επίσης πολύ δημοφιλή στο κοινό
αλλά και σε διάφορους συνωμοσιολόγους που έσπευσαν να υιοθετήσουν όλα όσα έλεγε
για τη CIA αλλά και το υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίo αρνήθηκε, εν τω μεταξύ, να
συνεργαστεί με το OUR.
Όλα αυτά δεν άργησαν να δουν το φως της δημοσιότητας και να καταστήσουν τον Μπάλαρντ ακόμα πιο δημοφιλή στην Αμερική - και όχι μόνο. Το 2013 μια ομάδα ανεξάρτητων κινηματογραφιστών βρήκε χρηματοδότηση για να γυρίσει μια σειρά με όλα όσα είχε ζήσει και ανιχνεύσει ο Μπάλαρντ κατά τα χρόνια των ερευνών του. Η σειρά μπορεί να μην ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά έγινε το κεντρικό υλικό για το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε για τις αποστολές και τον βίο του Μπάλαρντ με τίτλο «The Abolitionists», κάτι που προκάλεσε το ενδιαφέρον των παραγωγών ώστε να χρηματοδοτήσουν την ταινία «Sound of Freedom».
Ο ρόλος του Πάπα
Οι αποστολές
του Μπάλαρντ σε Αϊτή και Κολομβία ενέπνευσαν το σχετικό σενάριο της ταινίας,
ειδικότερα αυτές που πραγματοποίησε μαζί με τη γυναίκα του, Κάθριν, επίσης
ταγμένη στη διάσωση παιδιών από τα κυκλώματα σωματεμπορίας. Τα παιδιά τους
μάλιστα, σήμερα 23 και 6 ετών, διασώθηκαν σε μια επιχείρηση κατά τoυ trafficking
από τον Μπάλαρντ, μια ιστορία που λένε ότι θα αποτελέσει και τη βάση για το
σίκουελ του ήδη πετυχημένου «Sound of Freedom». Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν
στην Κολομβία, υπό δύσκολες συνθήκες αφού τοπικά κυκλώματα προσπαθούσαν να
αποτρέψουν την υλοποίησή της. Ωστόσο, οι παραγωγοί, ο σκηνοθέτης και όλο το
καστ ήταν αποφασισμένοι να προχωρήσουν παρά τις απειλές και τους κινδύνους.
Όλα
ξεκίνησαν όταν ο γεννημένος στο Μεξικό σκηνοθέτης Αλεχάνδρο Μοντεβέρδε, γνωστός
για τη βραβευμένη στο Φεστιβάλ του Τορόντο ταινία «Bella» αλλά και για το
αγαπημένο του κοινού «Little Boy», ο οποίος έχει ιδρύσει, επίσης, έναν
οργανισμό με το όνομα «Ελπίδα για τα Παιδιά» με σκοπό να βοηθήσει τα άπορα
παιδιά στην πατρίδα του, διάβασε ένα σχετικό ρεπορτάζ για το θέμα, αντίστοιχο
με αυτά που είχε ζήσει ο Μπάλαρντ, και σοκαρίστηκε. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά,
«με συντάραξαν αυτά που έμαθα. Δεν μπορούσα καν να βάλω στο μυαλό μου πώς
γίνεται να συνευρίσκεται ένας ενήλικας με ένα παιδί». Διαβάζοντας τα ρεπορτάζ
και τις αντίστοιχες ιστορίες για τα κυκλώματα σωματεμπορίας ανηλίκων στη
Λατινική Αμερική, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Οπότε το επόμενο πρωί συζήτησε το
θέμα με τη γυναίκα του, την ηθοποιό Αλι Λάντρι, η οποία τον παρακίνησε να
αρχίσει την έρευνα και να γράψει ένα σενάριο.
Η πρώτη
βερσιόν ήταν εντελώς μυθοπλαστική και λεγόταν «The Mogul». Κατά τύχη, όμως, λίγο καιρό
αργότερα ο παραγωγός της ταινίας Εδουάρδο Βεραστέγι συνάντησε τον Μπάλαρντ και
η ταινία μετουσιώθηκε σε μια ιστορία βασισμένη στα όλα όσα έζησε ο ίδιος όταν
εργαζόταν για την Ειδική Ομάδα κατά των Εγκλημάτων σε Βάρος των Παιδιών στο
Διαδίκτυο και όταν είχε επιστρατευτεί ως μυστικός πράκτορας στη CIA στην ομάδα κατά του σεξοτουρισμού με
θύματα ανηλίκους. Βλέποντας τις κοινές συνιστώσες, ο παραγωγός είχε φροντίσει
να πάρει τηλέφωνο τον σκηνοθέτη και να τον ρωτήσει αν ξέρει τις ιστορίες του
Τιμ Μπάλαρντ και εκείνος τότε άρχισε να ερευνά τις υποθέσεις στις οποίες είχε
εμπλακεί το όνομά του, τα σχετικά άρθρα στο Διαδίκτυο και τα βιβλία του.
Κανόνισαν να συναντηθούν και τότε ο Μοντεβέρδε συνειδητοποίησε ότι οι
πραγματικές ιστορίες ξεπερνούσαν τη μυθοπλασία και το σενάριο που είχε γράψει
σχετικά με το θέμα. Δεν άργησε λοιπόν να του ζητήσει τα δικαιώματα για να
κάνουν μια ταινία αντί για σειρά, αρχίζοντας να δουλεύει εντατικά το σενάριο
μαζί με τον Ροντ Μπαρ. Τους πήρε, όμως, χρόνια γιατί ο Μπάλαρντ έφερνε αρκετές
αντιρρήσεις σε πολλά σημεία, καθώς ήθελε τα πραγματικά γεγονότα να αποδοθούν
όπως ακριβώς έγιναν. Τελικά κατάφερε να ολοκληρωθεί το 2018 και η ταινία να
γίνει πράξη το 2019.
Πρωταγωνιστής
της ταινίας στον ρόλο του Τιμ Μπάλαρντ αποφασίστηκε να είναι ο δυναμικός Τζιμ
Καβίζελ, γνωστός για τον ρόλο του ως Ιησούς Χριστός στην ταινία του Μελ
Γκίμπσον «Τα πάθη του Χριστού», αλλά και για τη συγκλονιστική του ερμηνεία στο
«Δικό μου Αϊντάχο». Τα γυρίσματα, όμως, ήταν σκληρά και πολλές ήταν οι
περιπτώσεις όπου σκέφτηκε να εγκαταλείψει. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ ήταν
βαριά άρρωστος με υψηλό πυρετό έπρεπε οπωσδήποτε να κάνουν γυρίσματα σε
συγκεκριμένη, κρυφή τοποθεσία γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα την έχαναν. «Ο
Τζιμ ήταν όντως στα πρόθυρα του να πάει στο νοσοκομείο», αφηγείται
χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης. «Είχε αρρωστήσει πραγματικά, αλλά δεν είχα κανένα
περιθώριο. Αν δεν έκανα γύρισμα εκείνη τη μέρα, θα χάναμε την τοποθεσία.
Οπότε του
εξήγησα ότι πρέπει το γύρισμα να γίνει πάση θυσία. Τότε εκείνος πήρε έναν κουβά
που δεν προβλεπόταν στη σκηνή και έκανε εμετό ενώ περπατούσε με το ζόρι.
Κατάλαβα ότι έπρεπε να ξαναγράψω τη σκηνή λέγοντας ότι είχε χανγκόβερ. Κατάφερε
τελικά να μου δώσει μια-δυο καλές λήψεις. Ως σκηνοθέτης σέβομαι τον ηθοποιό που
θα πεθάνει για έναν ρόλο». Στο πλευρό του Καβίζελ και στον ρόλο της συζύγου του
Μπάλαρντ πρωταγωνιστεί η Μίρα Σορβίνο, γνωστή για την ερμηνεία της στην
«Ακαταμάχητη Αφροδίτη» του Γούντι Αλεν για την οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ αλλά
και το «Mimic» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.
Η πανδημία
Η ταινία τελικά κατάφερε να ολοκληρωθεί ως παραγωγή της Fox International, η οποία εν τω μεταξύ είχε εξαγοραστεί από την Disney, οπότε όλα ήταν σε εκκρεμότητα. Προέκυψε και η πανδημία COVID-19 και όλα πάγωσαν, με το «Sound of Freedom» να βρίσκεται στον αέρα. Στην πορεία προέκυψαν οι ιδρυτές των Angel Studios, αδελφοί Νιλ και Τζεφ Χάρμον, οι οποίοι θεώρησαν ότι πρέπει να δοθεί έμφαση στην πραγματική ιστορία και να βάλουν μάλιστα στο τέλος της ταινίας ένα βίντεο με τον Τζιμ να μιλάει. Παρά τις αρχικές αμφιβολίες του σκηνοθέτη, τελικά κατέληξαν σε συμφωνία κι έτσι χρηματοδότησαν την ταινία με αυτή τη σημαντική προσθήκη.
Δεδομένου,
μάλιστα, ότι η ταινία πραγματευόταν ένα τόσο κρίσιμο θέμα όπως η παιδεραστία
και ήταν γνωστά τα σκάνδαλα για την εμπλοκή της Καθολικής Εκκλησίας, ο βασικός
παραγωγός Εδουάρδο Βεραστέγι ζήτησε να συναντηθεί με τον Πάπα Φραγκίσκο ώστε να
έχει την ευλογία του και να μπορέσει να προχωρήσει η έξοδός της στις αίθουσες.
Ο Πάπας φάνηκε να εγκρίνει το project κάνοντας σχετική δήλωση και συμβάλλοντας σημαντικά
ώστε να συγκεντρωθούν ακόμα περισσότεροι στις αίθουσες! Με την Αμερική να είναι
ακόμα διχασμένη σχετικά με την ταινία και με τον πολιτικό της αντίκτυπο να μη
λέει να κοπάσει.
Τι δηλώνει για την ταινία ο
σεναριογράφος-σκηνοθέτης Alejandro Monteverde
Μιλώντας στο
Variety, ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Alejandro Monteverde δήλωσε τα εξής:
Πώς συνεργαστήκατε με τον Tim Ballard;
Με κάλεσε ο Eduardo (Verástegui , παραγωγός της ταινίας) και με
ρώτησε αν ήξερα για την ιστορία του Tim Ballard. Μου είπε να τον ψάξω στο διαδίκτυο
και να τον ξανακαλέσω. Τότε, υπήρχαν τρία ή τέσσερα άρθρα στο διαδίκτυο για
εκείνον. Δεν ήταν μία πηγή αντιπαράθεσης, όπως είναι σήμερα, δεν ήταν τόσο
δημοφιλής. Ήθελα να τον συναντήσω και να πάρω πληροφορίες για την έρευνά μου.
Και όταν τελικά αρχίσαμε να μιλάμε με τον Tim και καθώς ανακάλυπτα περισσότερα για
την ιστορία του, συνειδητοποίησα ότι ξεπερνούσε τον μικρό επινοημένο κόσμο που
κατέγραφα στο σενάριο. Τον ρώτησα αν μπορούσα να έχω τα δικαιώματα της ιστορίας
του. Είχε ενδιαφέρον γιατί βρισκόταν στο Λος Άντζελες για να έρθει σε επαφή με
στούντιο. Τον ενδιέφερε να κάνει μία τηλεοπτική σειρά. Του πρότεινα να κάνουμε
μία ταινία. Απέκτησα τα δικαιώματα της ιστορίας και τότε άρχισα να γράφω στα
αλήθεια. Αργότερα, ο Rod Barr κι εγώ γράψαμε το σενάριο, αλλά πήρε
χρόνια γιατί ο Ballard δεν το ενέκρινε. Τελικά, τα βρήκαμε κάπου στη μέση. Το μόνο
που ήθελα ήταν να διερευνήσω πόσο ευρύ ήταν το πρόβλημα της εμπορίας ανθρώπων,
παιδιών καθώς και το ζήτημα της παιδικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Κάναμε
γύρισμα το 2018 και η ταινία ολοκληρώθηκε το 2019.
Πόσος καιρός χρειάστηκε για να
κυκλοφορήσει η ταινία;
Η ταινία ήταν της Fox International, οπότε έμεινε σε εκκρεμότητα μετά την εξαγορά της Fox από την Disney το 2019. Στην πορεία, ο παραγωγός βρήκε χρήματα και έφερε την ταινία ξανά στο προσκήνιο. Ακολούθησε ο COVID-19 και όλα σταμάτησαν. Όλοι λέγανε, πριν ακόμα δουν την ταινία, ότι ο κόσμος χρειάζεται κάτι ευχάριστο. Στην πορεία, οι αδελφοί Harmon (ιδρυτές των Angel Studios) εμφανίστηκαν και είχαν μία τελείως διαφορετική προσέγγιση για την προώθηση της ταινίας. Πρότειναν να βάλουμε ένα βίντεο στο τέλος με τον Jim να μιλάει. Στην αρχή δεν το ενέκρινα, αλλά μου ζήτησαν να τους εμπιστευτώ. Και κλείσαμε τη συμφωνία. Πώς ήταν η συνεργασία με τον πρωταγωνιστή Jim Caviezel; Μία μέρα, ο Jim ήταν στα πρόθυρα του να πάει στο νοσοκομείο. Είχε αρρωστήσει πραγματικά. Αλλά δεν είχα κανένα περιθώριο. Αν δεν έκανα γύρισμα εκείνη τη μέρα, θα χάναμε την τοποθεσία. Οπότε του εξήγησα ότι πρέπει να κάνουμε το γύρισμα. Εκείνος έφερε έναν κουβά, που δεν ήταν να εμφανιστεί στη σκηνή. Έκανε εμετό στα αλήθεια. Περπατούσε με το ζόρι. Οπότε, κατάλαβα ότι έπρεπε να ξαναγράψω τη σκηνή σαν να έχει hangover. Μπόρεσε να μου δώσει μια δυο καλές λήψεις. Ως σκηνοθέτης σέβομαι τον ηθοποιό που θα πεθάνει για τον ρόλο.
Σχεδιάζετε να
κάνετε σίκουελ;
Υπάρχει
σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον για να ερευνήσουμε περαιτέρω το ζήτημα, γιατί στην
ταινία βλέπουμε μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η Αϊτή έχει ενδιαφέρον, οπότε
συζητάμε ένα σίκουελ που να επικεντρώνεται στην Αϊτή. Έχει κινηθεί ο Tim στην Αϊτή; Ή θα ήταν ένα spinoff με έναν διαφορετικό χαρακτήρα; Η
Αϊτή ήταν μεγάλο μέρος της δουλειάς του Tim. Είχα μπει στον πειρασμό να κάνω την
ταινία στην Αϊτή. Αλλά ήθελα να διηγηθώ ένα origin story και το υλικό ήταν πολύ. Έπρεπε να το
λήξω εκεί που μπορούσα να φτάσω.
Ποιος είναι ο Alejandro Monteverde
Ο Alejandro Monteverde είναι ένας Μεξικανός σκηνοθέτης, που
έγινε γνωστός το 2006 με την ταινία «Bella» (σενάριο/σκηνοθεσία/παραγωγή), που
κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Τορόντο. Ξεκίνησε την καριέρα του ως
σκηνοθέτης το 2004 με τη βραβευμένη ταινία μικρού μήκους «The Last Goodbye». Έχει γράψει το σενάριο και έχει
σκηνοθετήσει κι άλλες ταινίες, όπως το αγαπητό στο κοινό «Little Boy» (2015). Το έργο του Monteverde επικεντρώνεται στη οικογένεια και
την πίστη, ενώ ο ίδιος εκφράζεται ανοιχτά για την πίστη του. Ο Monteverde ασκεί φιλανθρωπικό έργο και έχει
ιδρύσει έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, τον Esperanza para los Niños (Ελπίδα για τα Παιδιά) το 2010, που
προσφέρει εκπαίδευση και υποστήριξη σε άπορα παιδιά στο Μεξικό.
Το
ασυνήθιστο πρόγραμμα «Pay It Forward» των Angel Studios, το οποίο επιτρέπει στους
υποστηρικτές να πάνε στο Διαδίκτυο για να αγοράσουν εισιτήρια για όσους
διαφορετικά δεν θα έβλεπαν την ταινία, μπορεί να βοήθησε.
Η Angel, η οποία εδρεύει στο Πρόβο της
Γιούτα, βασίζεται στο crowdfunding, τη χρηματοδότηση του κοινού της,
για να ενισχύσει τα έργα της. Περισσότεροι από 7.000 «άγγελοι επενδυτές»
συγκέντρωσαν 5 εκατομμύρια δολάρια με αντάλλαγμα στην κατανομή εσόδων για να
βοηθήσουν την παραγωγή του «Sound of Freedom», είπε η εταιρεία.
«Πιστεύουμε ότι το μοντέλο του συστήματος “gatekeeper” του Χόλιγουντ, που ελέγχει και καθοδηγεί το περιεχόμενο ταινιών, δεν επιλέγει αυτό το περιεχόμενο που θέλουν να παρακολουθήσουν οι άνθρωποι», δήλωσε ο Τζέρεντ Γκίζι, αντιπρόεδρος της παγκόσμιας διανομής της Angel.
Αντιδράσεις «κριτικών ταινιών»
Ορισμένοι
κριτικοί λένε ότι η ταινία απευθύνεται στο κίνημα QAnon, το οποίο υποστηρίζει μια θεωρία
συνωμοσίας που κατηγορεί τις προοδευτικές ελίτ για παιδεραστία. Ο Guardian το ονόμασε «θρίλερ που γειτνιάζει με
το QAnon».
Ένα άρθρο
του Rolling Stone ανέφερε ότι η «βασική προσβασιμότητά του το καθιστά πολύτιμο
ως εργαλείο στρατολόγησης». Σε συνέντευξή του, ο Νιλ Χάρμον, διευθύνων
σύμβουλος της Angel Studios, που είναι και ο διανομέας της ταινίας, είπε: «Όποιος
παρακολουθεί αυτήν την ταινία ξέρει ότι δεν αφορά θεωρίες συνωμοσίας»,
προσθέτοντας, «δεν έχει να κάνει με την πολιτική».
Ο Καβίζελ,
που έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στην ταινία του Μελ Γκίμπσον το 2004 «Τα Πάθη του
Χριστού», φάνηκε να αναφέρεται εμμέσως στο QAnon ενώ προωθούσε την ταινία στο podcast του Στίβεν Κ. Μπάνον, λέγοντας
«Έρχεται μια μεγάλη καταιγίδα», ένα μότο του κινήματος, αναφέροντας και το
«αδρενόχρωμα», μια ορμόνη που οι οπαδοί του QAnon λένε ότι οι ελίτ συλλέγουν από τα
παιδιά-θύματα τους.
Μποϊκοτάζ από τις κινηματογραφικές
αίθουσες
Ο Διευθύνων
Σύμβουλος του AMC Theatres, Άνταμ Άρον, και ο διανομέας του “Sound of Freedom” Angel Studios ένωσαν τις δυνάμεις τους για να
καταπνίξουν το μποϊκοτάζ κατά των προβολών της ταινίας δράσης.
Οι χρήστες
των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατηγόρησαν το AMC ότι διέκοψε σκόπιμα τις προβολές του
«Sound of Freedom» μετά τις κατηγορίες ότι η
επιτυχημένη ταινία πυροδοτεί θεωρίες συνωμοσίας QAnon.
Οι
ισχυρισμοί περιλαμβάνουν την ακύρωση προβολών της AMC και τη διακοπή των ωρών προβολής με
τεχνικές δυσκολίες και χαλασμένο κλιματισμό.
Ενοχλημένος
ο εβραϊκής καταγωγής σύμβουλος των κινηματογραφικών αιθουσών AMC, Άνταμ Άρον, σχολίασε τους
ισχυρισμούς: «Δυστυχώς, οι θεωρίες συνωμοσίας είναι τόσο διαδεδομένες στην
Αμερική. Τόσες πολλές πληροφορίες για τα σκουπίδια διαδίδονται», έγραψε ο Άρον
στο Twitter. «Περισσότεροι από ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ άνθρωποι έχουν
παρακολουθήσει το «Sound of Freedom» στα AMC Theatres. Περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη
αλυσίδα κινηματογράφων στον πλανήτη. Ωστόσο, οι άνθρωποι ισχυρίζονται ψευδώς το
αντίθετο. Είναι τόσο παράξενο».
Εμμέσως πλην σαφώς, επιβεβαίωσε τους ισχυρισμούς…
Σε κοινή συνέντευξή τους στην εκπομπή
«American Thought Leaders» της EpochTV, ο Καβίζελ και ο πραγματικός Τιμ Μπάλαρντ δήλωσαν ότι αυτό που
απεικονίζει η ταινία, όσο σκοτεινό και ενοχλητικό κι αν είναι, βασίζεται σε
πραγματικά γεγονότα και ανθρώπους.
«Είναι μια
απολύτως αληθινή ιστορία», δήλωσε ο Καβίζελ στον παρουσιαστή Τζαν Τζέκιλεκ.
«Κάθε χαρακτήρας είναι αληθινός. Κάθε κακός είναι αληθινός.»
«Στο τέλος
της ταινίας […] παρουσιάζονται όλοι οι καλοί, οι κακοί, τα παιδιά και
αναφέρεται το πού βρίσκονται σήμερα», είπε ο Μπάλαρντ. «Ξέρουμε πού βρίσκονται.
Αυτά είναι πραγματικά παιδιά, όλα τους. Μερικά από αυτά εργάζονται για εμάς.
Μερικά από αυτά, ως νεαροί ενήλικες έχουν πραγματικά σώσει ανθρώπους από τη
σωματεμπορία.»
«Οι αριθμοί
είναι μεγάλοι: σε 150 δισεκ. δολάρια το χρόνο υπολογίζονται τα κέρδη που
προκύπτουν από τους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά που είναι σκλάβοι»,
δήλωσε ο Μπάλαρντ, σημειώνοντας ότι περίπου 27 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον
κόσμο ζουν σε καθεστώς δουλείας, εκ των οποίων τα 6 εκατομμύρια είναι παιδιά.
«Υπολογίζεται
ότι 2 εκατομμύρια από αυτά [τα παιδιά] προορίζονται ειδικά για το εμπόριο σεξ»,
συνέχισε ο πρώην ομοσπονδιακός πράκτορας. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το
νούμερο τρία στις χώρες προορισμού για την σωματεμπορία, το νούμερο ένα στην
κατανάλωση βίντεο με βιασμούς παιδιών και πλησιάζουμε πλέον το νούμερο ένα στην
παραγωγή υλικού εκμετάλλευσης παιδιών.»
«Γιατί
εμφανίζονται περισσότεροι από 85.000 ασυνόδευτοι ανήλικοι τα τελευταία δύο
χρόνια στα νότια σύνορα και παραδίδονται σε ανάδοχους χωρίς έλεγχο ιστορικού,
χωρίς έλεγχο DNA;», είπε. «Χιλιάδες από αυτά τα παιδιά […] εμφανίζονται μόνα τους με ένα
όνομα: “Καλέστε αυτόν τον αριθμό, παρακαλώ, και πηγαίνετε με στον ανάδοχό μου”.
Παίρνουν τον αριθμό και εμφανίζονται.»
«Τα μέσα
ενημέρωσης με ψεύτικες ειδήσεις προωθούν επίσης αυτή την ατζέντα που αποφεύγει
τη λέξη “παιδόφιλοι”. Θέλουν να τους ονομάζουν “άτομα που έλκονται από
ανήλικους”», πρόσθεσε. «Η σεξουαλικοποίηση των παιδιών, το δικαίωμα των παιδιών
να συναινέσουν, η εκδίωξη του Θεού από την εκπαίδευση – όλες οι πλατφόρμες που
προωθούσαν οι οργανωμένες ομάδες παιδόφιλων, εφαρμόζονται τώρα από την
“αφυπνισμένη” (woke) αριστερά.»
Για τους γονείς και τους ανήσυχους Αμερικανούς, ο Καβίζελ δήλωσε ότι η ταινία του θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν καλύτερα την πραγματικότητα και τι πρέπει να κάνουν για να προστατεύσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
«Η ταινία
είναι πολύ δυνατή, γιατί δείχνει πόσο συστηματικά συμβαίνει [η σεξουαλική
εμπορία παιδιών]», είπε στον Τζέκιλεκ. «Αλλά μας βοηθά επίσης. Μας οπλίζει ώστε
να γνωρίζουμε ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια. Μια μητέρα και ένας
πατέρας πρέπει να φυλάνε τα παιδιά τους και να τα προστατεύουν. Κρύβοντας το
κεφάλι μας στην άμμο, δεν προστατεύουμε τα παιδιά μας.»
«Όταν
τελειώσει η ταινία, δεν θα σηκωθείς όπως στα “Πάθη του Χριστού” ή στη “Λίστα
του Σίντλερ”», πρόσθεσε ο ηθοποιός. «Και η διαφορά μεταξύ της “Λίστας του
Σίντλερ” και αυτής της ταινίας, είναι ότι η “Λίστα του Σίντλερ” άργησε 50
χρόνια. Εμείς το δείχνουμε ακριβώς τώρα, τη στιγμή που συμβαίνει. Και αυτό
είναι ένα ισχυρό όπλο ενάντια στο κακό.»
«Είναι πολύ
δύσκολο να είσαι Αμερικανός στην εποχή μας, γιατί πραγματικά δεν έχουμε πλέον
χώρα», συνέχισε. «Αν με τον όρο χώρα, εννοείται ένα κυρίαρχο έθνος με σύνορα,
εμείς δεν έχουμε πια νότια σύνορα. Όλα αυτά είναι μέρος του ιστού της χώρας
μας.»
Στη
συνέχεια, ο Καβίζελ μίλησε για το κοινό του, λέγοντας ότι πολλοί από αυτούς
είναι αναστατωμένοι από την πολιτιστική αλλαγή, τη ριζοσπαστική αριστερή
σεξουαλική και φυλετική κατήχηση στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση
και τις μεγάλες εταιρείες που προωθούν την απροκάλυπτη σεξουαλικοποίηση των
παιδιών.
«Και από το
πουθενά έρχεται αυτό το φως: λέγεται “Ο ήχος της ελευθερίας”», είπε.
«Αντιπροσωπεύει τα πιστεύω τους για την Αμερική. Θα δώσουν τα χρήματά τους σε
κάτι που για αυτούς αντιπροσωπεύει τον Θεό.»
«Νομίζω ότι
πολλοί άνθρωποι που είδαν αυτή την ταινία θέλησαν να κάνουν το σωστό. Είναι
όπως με τους σπόρους της παραβολής του Ιησού, που προσγειώνονται άλλος σε καλό
έδαφος, άλλος σε κακό […] και το βλέπεις ακριβώς μπροστά σου.»
Γράφει ο George James
Πηγές:
- «Sound of Freedom»: Η πραγματική ιστορία του πράκτορα που ξεπέρασε τον Ιντιάνα Τζόουνς
- Sound Of Freedom: Η ταινία που πήγε κόντρα στα παγκόσμια κυκλώματα σωματεμπορίας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου