Πρόκειται για μία από τις καλύτερες μίνι σειρές του Netflix. Και όλοι συμφωνούν πως είναι από τις καλύτερες παραγωγές, με πολλαπλά μηνύματα. Αλλά, κυρίως, το "When they see us" είναι μία γροθιά στο στομάχι ενάντια στο ρατσισμό.
Η μίνι σειρά των 4 επεισοδίων, σε σκηνοθεσία Ava DuVernay είναι ένα τηλεοπτικό αριστούργημα και ξετυλίγει το κουβάρι μίας δικαστικής υπόθεσης που άνοιξε την Άνοιξη του ’89 κι έκλεισε το 2002, με πρωταγωνιστές 5 έφηβους, τέσσερις Αφροαμερικανούς κι ένα αγόρι λατινικής καταγωγής, που κατηγορήθηκαν για τον βιασμό μίας λευκής γυναίκας στο Σέντραλ Παρκ. Όσοι την έχουν δει γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται, όσοι πάλι δεν την έχουν δει, παρακάτω ακολουθεί spoiler. Το σίγουρο είναι πως το “Όταν μας βλέπουν” προκαλεί οργή στον τηλεθεατή από το πρώτο κιόλας επεισόδιο για το πώς λειτουργούσε ένα ολόκληρο σύστημα.
Τα πέντε αγόρια από το Χάρλεμ, που δεν γνωρίζονταν καν μεταξύ τους, κατηγορήθηκαν άδικα, αναγκάστηκαν από τις αστυνομικές αρχές της Αμερικής να παραδεχτούν ένα έγκλημα που δεν είχαν διαπράξει και καταδικάστηκαν. Η ιστορία τους, που έμεινε γνωστή ως «Central Park Five», στοίχειωσε την κοινή γνώμη και απογύμνωσε τις αστυνομικές και δικαστικές Αρχές της Αμερικής, την ίδια την εξουσία, καθώς και τον Τύπο, που συμμετείχε σε ένα έγκλημα που διαπραττόταν χωρίς αιδώ. Η σκηνοθέτις Ava DuVernay με έναν υποδειγματικό τρόπο, που μιλάει κατευθείαν στο συναίσθημα του κοινού, αλλά και στη λογική που στη συγκεκριμένη υπόθεση είχε κυριευτεί από το φυλετικό μίσος, απογυμνώνει ολόκληρο το σύστημα.
Η υπόθεση Σέντραλ Παρκ
Το ημερολόγιο έδειχνε 19 Απριλίου 1989, όταν μία ομάδα περίπου 30 έφηβων παιδιών αφροαμερικανικής καταγωγής κάνει βόλτες στο Σέντραλ Παρκ, παρενοχλώντας ποδηλάτες και περαστικούς στο πάρκο, αλλά και πετώντας πέτρες σε διερχόμενα αυτοκίνητα. Η αστυνομία επεμβαίνει και συλλαμβάνει για «παράνομη συνέλευση» δύο παιδιά, τον Ρέιμοντ Σαντάνα (15) και τον Κέβιν Ρίτσαρντσον (14), τον οποίο ένας αστυνομικός χτυπάει με το κράνος του στο πρόσωπο.
Την ίδια ώρα περίπου σε ένα άλλο σημείο του πάρκου, η 28χρονη τότε Τρίσα Μέιλι κάνει τζόκινγκ. Λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στις 1.30 μετά τα μεσάνυχτα, ένας περαστικός την βρίσκει σε ημιθανή κατάσταση, βαριά χτυπημένη στο κεφάλι και σεξουαλικά κακοποιημένη. Μάλιστα, ήταν τόσο άσχημα χτυπημένη, που ο φίλος της κατάφερε να την αναγνωρίσει από το δαχτυλίδι της. Η Μέιλι για τις επόμενες 12 ημέρες ήταν σε κώμα.
Οι δύο έφηβοι που είχαν συλληφθεί αρχικά ως ταραχοποιοί, γίνονται κατόπιν πιθανοί μάρτυρες του ειδεχθούς εγκλήματος, ενώ η αστυνομία – αν και οι ώρες δε συμπίπτουν, αφού τα παιδιά είχαν συλληφθεί αρκετά νωρίτερα – προσπαθεί να τα συνδέσει με τον αποτρόπαιο βιασμό. Η επόμενη ημέρα που ξημερώνει δεν θα είναι ποτέ ίδια για τον Κέβιν και τον Ρέιμοντ, αλλά και γι’ ακόμη τρεις έφηβους που βρίσκονταν κι εκείνοι στο Σέντραλ Παρκ.
Ο Τύπος έχει πρωτοσέλιδο τον αποτρόπαιο βιασμό της Μέιλι και παρόλο που την περίοδο εκείνη είχαν καταγγελθεί 28 βιασμοί ή απόπειρες, κυρίως εναντίον αφροαμερικανικής ή λατινικής καταγωγής γυναικών, η ιστορία της 28χρονης λευκής Τρίσα τραβά το ενδιαφέρον των εφημερίδων. Και ζητούν επιτακτικά να βρεθεί ο ένοχος.
Οι καταδίκες
Την υπόθεση αναλαμβάνει η εισαγγελέας, Λίντα Φερστάιν, την οποία στη σειρά υποδύεται η Φελίσιτι Χόφμαν. Δεν αργεί, λοιπόν, να φτιάξει το δικό της αφήγημα, το οποίο είναι διατεθειμένη να αποδείξει ως ορθό με κάθε κόστος και καταπατώντας κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπιάς. «Όλα αυτά συνέβησαν στο Σέντραλ Παρκ…. Και δεν συνδέονται μεταξύ τους»; Πάνω σε αυτή την αυθαίρετη τοποθέτησή της, ξεκινάει μία από τις πιο ντροπιαστικές δικαστικές υποθέσεις στην Αμερική.
«Δεν είναι μάρτυρες, είναι ύποπτοι» είναι η εντολή της προς τους αστυνομικούς και κάπου εκεί αρχίζει το δράμα των 5 εφήβων, που κράτησε πολλά χρόνια και τους «έκλεψε» τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους. Οι Κέβιν Ρίτσαρσον, Ρέι Σαντάνα, Κόρι Γουάιζ, Άντον Μακ Κέι και Γιούσεφ Σαλάμ, ηλικίας μεταξύ 14 και 16 ετών και όλοι τους από τη φτωχογειτονιά του Χάρλεμ συλλαμβάνονται ως ύποπτοι για τον βιασμό.
Η ανάκριση κρατά περίπου 30 ώρες, όπου καταπατάται κάθε έννοια λογικής. Εννοείται και ανθρωπιάς, αφού κανείς από τους αστυνομικούς δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται πως απέναντί τους είχαν 5 τρομαγμένα παιδιά. Η ανάκριση γίνεται χωρίς την παρουσία δικηγόρων, αφού τα είχαν αναγκάσει να αποποιηθούν κάθε δικαίωμά τους. Μάλιστα, τα περισσότερα από τα παιδιά ανακρίθηκαν χωρίς την παρουσία των γονιών τους, παρόλο που ήταν ανήλικα και οι αστυνομικοί, μαζί και η Εισαγγελέας γνώριζαν πως καταπατούσαν το πιο απλό συνταγματικό δικαίωμα.
Μέσα στο ανακριτικό δωμάτιο διαδραματίζεται ένα σκηνικό, που όταν το παρακολουθείς τώρα από τη σειρά, νιώθεις έναν κόμπο στο στομάχι, που αμέσως γίνεται οργή. Οι αστυνομικοί ασκούν ψυχολογική βία στα παιδιά. Πότε τα απειλούν, πότε τα παραπλανούν να πει το ένα ψέματα για το άλλο, παρόλο που δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους, και στο τέλος τους τάζουν ότι θα τα αφήσουν να επιστρέψουν σύντομα στο σπίτι τους.
Αλλά αυτό το «σύντομα» δεν έρχεται…. Τα 5 παιδιά αναγκάζονται να παραδεχθούν ένα έγκλημα που δεν διέπραξαν. Το αφήγημα της Λίντα Φερστάιν βρίσκει εφαρμογή και μία υπόθεση μόλις στήνεται πάνω σε ψεύδη, χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία για εκείνα, χωρίς μάρτυρες. Οι υποτιθέμενες ομολογίες τους μπάζουν από παντού, λογικά δεν θα έστεκαν πουθενά, αλλά αυτό για την Εισαγγελέα μάλλον ήταν ψιλά γράμματα, στέλνοντας τους σε δίκη με την κατηγορία ότι συμμετείχαν στον βιασμό της Τρίσα Μέιλι.
Η ντροπιαστική δίκη
Τον Αύγουστο του 1990 ξεκινάει η δίκη. Αυτή τη φορά έχουν δικηγόρους και τις οικογένειές του στο πλευρό τους, όχι όμως και τις αστυνομικές Αρχές και τον Τύπο, που ήταν βέβαιοι για την ενοχή τους. Μάλιστα, τότε ο μεγιστάνας Ντόναλντ Τραμπ ξοδεύει σχεδόν 90 χιλιάδες δολάρια για ολοσέλιδη διαφήμιση σε αρκετές εφημερίδες της Νέας Υόρκης, όπου ζητούσε επιτακτικά την επαναφορά της θανατικής ποινής.
Τα παιδιά στο δικαστήριο δηλώνουν πως δεν είχαν καμία συμμετοχή σε όσα τους κατηγορούν και τονίζουν πως τους ανάγκασαν να ομολογήσουν. Όπως είπαμε, ενοχοποιητικά στοιχεία δεν υπήρχαν, αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους δικαστές να βγάλουν την απόφαση στηριζόμενοι στις «ομολογίες» τους στους αστυνομικούς. Άλλωστε, η Τρίσα όταν συνήλθε από το κώμα, είχε απώλεια μνήμης και δε μπορούσε να αναγνωρίσει τον δράστη της επίθεσης.
Έτσι, ο Ρέιμοντ, ο Γιουσούφ και ο Άντρον απαλλάσσονται από την κατηγορία της απόπειρας δολοφονικής επίθεσης, όμως, καταδικάζονται για βιασμό, ληστεία, επίθεση και ταραχές. Λίγο αργότερα, το ίδιο έτος γίνεται και μία δεύτερη δίκη, όπου ο Κέβιν καταδικάστηκε για απόπειρα δολοφονίας, βιασμού, επίθεσης και ληστείας, ενώ ο Κόρι καταδικάστηκε για σεξουαλική κακοποίηση, επίθεση και ταραχές. Οι 5 καταδικάστηκαν με ποινές που ανέρχονταν από 5 έως 14 έτη φυλάκισης. Ο Κόρι Γουάις ήταν ο μόνος από τα παιδιά που καταδικάστηκε ως ενήλικας και πέρασε σχεδόν 12 χρόνια στο Rikers island.
Η ώρα της δικαίωσης
Λένε πως αργά ή γρήγορα η αλήθεια θα λάμψει. Μόνο που στην περίπτωση των πέντε παιδιών, η ώρα της δικαίωσης άργησε κατά 13 χρόνια, στερώντας τους τη νεανική ηλικία. Το 2002, ένας λατινοαμερικανικής καταγωγής βαρυποινίτης (καταδικασμένος και για άλλους βιασμούς), ο Ματίας Ρέγιες ομολογεί ότι ήταν εκείνος που χτύπησε και βίασε την Τρίσα Μέιλι, τον Απρίλιο του ’89.
Περιγράφει με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια τις δραματικές εκείνες ώρες για την 28χρονη κοπέλα και πώς κατάφερε να φύγει ανενόχλητος και γεμάτος αίματα από το Σέντραλ Παρκ, κάτω από τη μύτη των αστυνομικών. Γίνεται εξέταση dna και τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του.
Οι «Πέντε του Σέντραλ Παρκ» αθωώνονται. Η εισαγγελέας δεν παραδέχεται ποτέ το «έγκλημα» που διέπραξε εναντίον των παιδιών αυτών και μέχρι σήμερα επιμένει στο αφήγημά της. Λίγα χρόνια αργότερα, και οι πέντε καταθέτουν αγωγή εναντίον της πολιτείας της Νέας Υόρκης, την οποία κερδίζουν παίρνοντας 41 εκατ. δολάρια ως αποζημίωση. Ωστόσο, η επανένταξή τους δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Τα χαμένα χρόνια δυσκολεύτηκαν να τα αναπληρώσουν, αλλά προσπάθησαν…
Που βρίσκονται σήμερα οι πρωταγωνιστές της ιστορίας
Ο Άντρον Μακ Ρέι ήταν 15 χρόνων το 1989. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του τελείωσε το σχολείο. Αποφυλακίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1996 και τρία χρόνια αργότερα μετακόμισε στο Μέριλαντ, όπου βρήκε δουλειά ως προϊστάμενος σε αποθήκη μεταφορών. Σήμερα είναι 45 χρόνων, παντρεμένος και πατέρας έξι παιδιών. Ζει με την οικογένειά του στην Τζόρτζια, ενώ όπως δήλωσε πρόσφατα με αφορμή τη σειρά του Netflix, δεν έχει καταφέρει ακόμη να ξεπεράσει την ιστορία αυτή.
Ο Κέβιν Ρίτσαρντσον ήταν ο μικρότερος της παρέας, μόλις 14 χρόνων. Πήγε σε φυλακές ανηλίκων υψίστης ασφαλείας, ενώ αποφυλακίστηκε το 1997. Αν και σύσσωμη η οικογένειά του τον στήριζε, εκείνος δυσκολεύτηκε πολύ να προσαρμοστεί μετά την ελευθερία του. Σήμερα είναι παντρεμένος κι έχει δύο παιδιά. Κάθε Παρασκευή μαζί με τις αδελφές του επισκέπτονται το πατρικό τους στο Χάρλεμ.
Ο Γιουσούφ Σάλεμ όσο ήταν στη φυλακή αφοσιώθηκε περισσότερο στην ισλαμική πίστη του, ενώ τελείωσε τις σπουδές του εκεί. Αποφυλακίστηκε το 1997 και παντρεύτηκε λίγο αργότερα. Από τον πρώτο του γάμο απέκτησε τρία παιδιά, ενώ παντρεύτηκε ξανά και απέκτησε άλλα 7 παιδιά. Σήμερα, είναι δημόσιος ομιλητής, συνήγορος της μεταρρύθμισης της ποινικής δικαιοσύνης, ενώ γράφει και ποιήματα. Έχει βραβευτεί και από τον Μπάρακ Ομπάμα.
Ο Ρέιμοντ Σαντάνα, ο λατινοαμερικανός της παρέας αποφυλακίστηκε το 1995. Το 1993 του είχαν δώσει άδεια να πάει στο πατρικό του για να αποχαιρετήσει τη μητέρα του, λίγο πριν πεθάνει από καρκίνο. Ο Ρέιμοντ μετά την αποφυλάκιση είχε κι άλλες δικαστικές περιπέτειες. Μετά από 18 μήνες καταδικάστηκε για παραβίαση της κυκλοφορίας, ενώ αργότερα συνελήφθη για κατοχή κοκαΐνης. Σήμερα, ζει στην Τζόρτζια όπου έχει τη δική του εταιρεία ρούχων.
Ο Κόρεϊ Γουάις ήταν ο μεγαλύτερος από την παρέα (16) κι εξέτισε όλη την ποινή του στις πιο βίαιες φυλακές ενηλίκων, ζώντας τις χειρότερες εμπειρίες. Επίσης, έμεινε περισσότερα χρόνια στη φυλακή σε σχέση με τους υπόλοιπους. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του έκανε κάποιες σπουδές, αλλά δεν είχε την απαραίτητη φροντίδα και θεραπεία για το πρόβλημα ακοής του, καθώς και για τις μαθησιακές δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Μετά την αποφυλάκισή του δούλεψε ως καθαριστής γραφείων. Σήμερα, ζει στη Νέα Υόρκη κι έχει έντονη ακτιβιστική δράση σε θέματα που αφορούν την ποινική δικαιοσύνη, ενώ έχει κάνει και πολλές φιλανθρωπίες.
Η Τρίσα Μέιλι για 14 ολόκληρα χρόνια μετά τον αποτρόπαιο βιασμό της δεν θέλησε να μιλήσει γι’ αυτό. Έναν χρόνο μετά την αθώωση των πέντε παιδιών έγραψε το βιβλίο «I Am the Central Park Jogger: A Story of Hope and Possibility» υπογράφοντας με το όνομά της. Δεν έχει πολλές αναμνήσεις από εκείνη τη φρικτή βραδιά, όμως, μέχρι και σήμερα είναι πεπεισμένη πως στην επίθεση εναντίον της ήταν περισσότερα από ένα άτομα. Λόγω των βίαιων χτυπημάτων που δέχτηκε στο πρόσωπο, μέχρι και σήμερα δεν μπορεί να κάνει κάποιες εκφράσεις, ενώ έχει προβλήματα ισορροπίας και κίνησης. Με τα πέντε παιδιά δεν έχει συναντηθεί, ενώ η ίδια συμμετέχει σε οργανώσεις που υποστηρίζουν θύματα βιασμού.
Για την ακρίβεια το When They See Us είναι τόσο ακριβές και τόσο επιδραστικό που έφτασε στο σημείο να έχει αντίκτυπο και στον πραγματικό ‘θύτη’ του εγκλήματος (απέναντι στους πέντε), την τότε βοηθό εισαγγελέα και νυν συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Linda Farstein, η οποία μετά την προβολή της σειράς αναγκάστηκε να κλείσει τα social της, να παραιτηθεί από διάφορα ιδρύματα στα οποία είχε θέση και την οποία, επιπλέον, έδιωξε ο εκδοτικός της οίκος.
Η σειρά
Η σειρά When They See Us αφηγείται την ιστορία των Central Park Five με έναν πολύ συναισθηματικό τρόπο, εστιάζοντας στις προσωπικές ιστορίες των εφήβων και των οικογενειών τους, καθώς και στις συνέπειες της άδικης καταδίκης τους. Η σκηνοθέτης Ava DuVernay έχει χωρίσει την ιστορία σε τέσσερα μέρη, όπου κάθε μέρος καλύπτει μια διαφορετική περίοδο της υπόθεσης:
Το πρώτο επεισόδιο επικεντρώνεται στα γεγονότα της νύχτας της επίθεσης, στην ανάκριση και τις καταναγκαστικές ομολογίες των εφήβων.
Το δεύτερο επεισόδιο ασχολείται με την δίκη, την καταδίκη και τις πρώτες μέρες τους στην φυλακή.
Το τρίτο επεισόδιο αφηγείται την εμπειρία των εφήβων στην ενήλικη ζωή, καθώς προσπαθούν να προσαρμοστούν στην ζωή εκτός φυλακής, έχοντας μια καταδίκη που τους ακολουθεί.
Το τέταρτο επεισόδιο εστιάζει στην ιστορία του Korey Wise, ο οποίος ήταν ο μόνος από τους πέντε που κατηγορήθηκε ως ενήλικας, με αποτέλεσμα να περάσει περισσότερο χρόνο στην φυλακή. Επίσης, στο τελευταίο επεισόδιο αναλύεται η αποκάλυψη του αληθινού δράστη και η αθώωση των Central Park Five.
Η σειρά έχει επαινεθεί για τις καθηλωτικές ερμηνείες των ηθοποιών, οι οποίοι υποδύονται τους χαρακτήρες με τρόπο που αγγίζει τον θεατή, ενώ παράλληλα αναδεικνύει την τραγωδία της υπόθεσης και τις κοινωνικές επιπτώσεις της. Η DuVernay δεν περιορίζεται μόνο στην εξιστόρηση των γεγονότων, αλλά εμβαθύνει και σε κρίσιμα ζητήματα, όπως ο συστημικός ρατσισμός, η αστυνομική βία και οι προκαταλήψεις, που οδήγησαν στην άδικη καταδίκη των πέντε αθώων εφήβων. Αξιοσημείωτο είναι ότι η σειρά απέσπασε πάρα πολλά βραβεία.
Ειδική εκπομπή με τίτλο "When they see us" και παρουσιάστρια την Oprah Winfrey
Η Oprah Winfrey είχε έναν σημαντικό ρόλο στη σειρά When They See Us, όχι μόνο ως παραγωγός, αλλά και μέσω μιας ειδικής εκπομπής που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με τη σειρά.
Πιο συγκεκριμένα:
Παραγωγός της σειράς: Η Oprah Winfrey ήταν μία από τους εκτελεστικούς παραγωγούς της σειράς, μέσω της εταιρείας παραγωγής της, Harpo Films. Η συμμετοχή της ήταν καθοριστική για την υλοποίηση του πρότζεκτ, καθώς η φήμη και η επιρροή της βοήθησαν να φτάσει η ιστορία σε ένα ευρύ κοινό.
Ειδική εκπομπή συνέντευξης: Μετά την κυκλοφορία της σειράς στο Netflix, η Oprah Winfrey φιλοξένησε μια ειδική εκπομπή με τίτλο "Oprah Winfrey Presents: When They See Us Now". Σε αυτήν την εκπομπή, πήρε συνέντευξη τόσο από την σκηνοθέτη της σειράς, Ava DuVernay, και από το καστ, όσο και από τους πέντε πραγματικούς άντρες (τους "Exonerated Five") που η σειρά βασίστηκε.
Η συγκεκριμένη συνέντευξη ήταν εξαιρετικά σημαντική, καθώς έδωσε στους άντρες την ευκαιρία να μιλήσουν με τα δικά τους λόγια και να μοιραστούν τις εμπειρίες τους με το κοινό, μετά από δεκαετίες που η ιστορία τους είχε ειπωθεί κυρίως μέσα από τα ΜΜΕ και το νομικό σύστημα. Ορισμένοι από αυτούς είχαν εκφράσει την επιθυμία τους, χρόνια πριν, να μιλήσουν στην Oprah για να ακουστεί η δική τους πλευρά, καθώς την θεωρούσαν μια πολύ ισχυρή φωνή.
Μέσω της συνέντευξης, η Winfrey βοήθησε να αναδειχθούν οι βαθιές συναισθηματικές πληγές και τα τραύματα που είχαν υποστεί οι άντρες, παρά την αθώωσή τους, και να εστιάσει το ενδιαφέρον του κοινού όχι μόνο στην σειρά, αλλά και στην πραγματική ιστορία και τις συνεχιζόμενες επιπτώσεις της.
Στην ειδική εκπομπή "Oprah Winfrey Presents: When They See Us Now", η Oprah Winfrey φιλοξένησε την σκηνοθέτη Ava DuVernay, μέλη του καστ και τους πέντε άντρες, γνωστούς πλέον ως "The Exonerated Five", δίνοντάς τους μια πλατφόρμα να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι πέντε άντρες έκαναν μια κοινή, εκτενή δημόσια εμφάνιση.
Τι είπαν οι "Exonerated Five"
Yusef Salaam: Είπε ότι η σειρά δίνει μια ευκαιρία στον κόσμο να δει όχι μόνο τι πέρασαν, αλλά και ότι επιβίωσαν. Χρησιμοποίησε την μεταφορά ότι "πήραν διαμάντια και τα πέταξαν στη βρωμιά... και όταν μας μάζεψαν, ήμασταν ακόμα διαμάντια, ακόμα άθραυστα, ακόμα δυνατά". Εξέφρασε την ελπίδα ότι η σειρά θα εμπνεύσει τις μελλοντικές γενιές να αλλάξουν το σύστημα.
Antron McCray: Η συνέντευξή του ήταν μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές. Αποκάλυψε ότι δεν έχει συγχωρέσει τον πατέρα του (που έχει πλέον πεθάνει) επειδή τον πίεσε να δηλώσει ένοχος, όπως φαινόταν και στη σειρά. Είπε ότι ο πατέρας του είχε δεχτεί πίεση από την αστυνομία και του είπε: "Πες τους αυτό που θέλουν να ακούσουν." Αυτό το γεγονός τον είχε σημαδέψει βαθιά, καθώς ένιωθε ότι ο πατέρας του, αντί να τον προστατεύσει, τον παρέδωσε στο σύστημα.
Kevin Richardson: Είπε στην Oprah ότι 30 χρόνια μετά την υπόθεση, δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στην αμερικανική κοινωνία όσον αφορά τον ρατσισμό και την δικαστική πλάνη. Αναφέρθηκε στην υπόθεσή τους ως "ένα σύγχρονο Scottsboro Boys", μια άλλη περίφημη υπόθεση αδικίας εις βάρος μαύρων ανδρών. Τόνισε ότι η σειρά είναι "απαραίτητη" και πρέπει να προβληθεί για να ξεκινήσει μια συζήτηση, ώστε να μην υπάρξουν ποτέ ξανά άλλοι "Central Park Five".
Raymond Santana: Μίλησε για τον αντίκτυπο που είχε η καταδίκη στη ζωή του και για το πόσο δύσκολη ήταν η προσαρμογή του στην κοινωνία μετά την αποφυλάκισή του. Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την σειρά, καθώς έδωσε σε αυτούς και στις οικογένειές τους την δυνατότητα να δικαιωθούν δημόσια.
Korey Wise: Η ιστορία του ήταν από τις πιο τραγικές, καθώς ήταν ο μόνος που κατηγορήθηκε ως ενήλικας και εξέτισε την μεγαλύτερη ποινή σε φυλακή ενηλίκων. Αν και δεν μίλησε τόσο αναλυτικά όσο οι υπόλοιποι, η παρουσία του και η αναγνώριση του τραύματος που είχε υποστεί ήταν εμφανής. Η συνέντευξη υπογράμμισε το πόσο πολύ τον είχε σημαδέψει η εμπειρία της φυλάκισης.
Τι είπαν η Ava DuVernay και οι ηθοποιοί
Ava DuVernay: Τόνισε ότι στόχος της σειράς δεν ήταν να καταδικάσει ένα μόνο άτομο (όπως την εισαγγελέα Linda Fairstein), αλλά να δείξει ότι η υπόθεση είναι μέρος ενός συστημικού προβλήματος. Είπε ότι "το σύστημα δεν είναι χαλασμένο. Κατασκευάστηκε για να είναι έτσι". Ουσιαστικά, η σειρά αποσκοπούσε στο να αναδείξει πώς ο θεσμικός ρατσισμός και οι προκαταλήψεις λειτουργούν εντός των δικαστικών και αστυνομικών αρχών.
Οι ηθοποιοί (Jharrel Jerome, Asante Blackk, Caleel Harris, Ethan Herisse και Marquis Rodriguez) μίλησαν για την πρόκληση και την ευθύνη που ένιωσαν υποδυόμενοι τους "Exonerated Five". Έδειξαν τον βαθύ σεβασμό που ένιωσαν για τους ανθρώπους των οποίων τις ιστορίες αφηγούνταν. Ο Jharrel Jerome, ο οποίος υποδύθηκε τόσο τον 16χρονο όσο και τον ενήλικα Korey Wise, είπε ότι ένιωσε την ανάγκη να αποδώσει δικαιοσύνη στον χαρακτήρα του και να μεταφέρει τον πόνο του με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια.
Η εκπομπή της Oprah ήταν μια βαθιά συγκινητική συνέχεια της σειράς, που έδωσε φωνή στα θύματα της υπόθεσης και υπογράμμισε την συνεχιζόμενη ανάγκη για κοινωνική αλλαγή και δικαιοσύνη.
Επιμέλεια άρθρου: George James
Πηγή:
- Η αληθινή ιστορία πίσω από τη νέα σειρά του Netflix που συγκλόνισε την Αμερική
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου