Το Χάλογουιν (Halloween) είναι μια γιορτή που γιορτάζεται τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, κυρίως στις αγγλοσαξονικές χώρες, αλλά πλέον έχει διαδοθεί σε πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.
Το όνομα "Halloween" είναι συντομογραφία του "All Hallows' Eve" (Παραμονή των Αγίων Πάντων), καθώς η 1η Νοεμβρίου είναι η Ημέρα των Αγίων Πάντων.
Οι ρίζες του εντοπίζονται στην αρχαία κελτική γιορτή του Samhain (Σόουιν), η οποία σηματοδοτούσε το τέλος του καλοκαιριού/συγκομιδής και την αρχή του χειμώνα. Οι Κέλτες πίστευαν ότι αυτή τη νύχτα γεφυρωνόταν ο κόσμος των ζωντανών με τον κόσμο των νεκρών.
Τα πιο γνωστά έθιμα του Halloween είναι:
- Trick or Treat (Φάρσα ή Κέρασμα): Παιδιά ντυμένα με στολές επισκέπτονται σπίτια και ζητούν γλυκά.
- Μεταμφιέσεις: Οι άνθρωποι, κυρίως παιδιά, ντύνονται με τρομακτικές στολές (φαντάσματα, μάγισσες, βαμπίρ κ.λπ.) ή άλλες θεματικές στολές.
- Σκάλισμα Κολοκύθας (Jack-o'-lantern): Φτιάχνουν φαναράκια σκαλίζοντας τρομακτικά ή αστεία πρόσωπα σε κολοκύθες, τα οποία πιστεύεται ότι διώχνουν τα κακά πνεύματα.
- Πάρτι και αφήγηση τρομακτικών ιστοριών.
Είναι μια γιορτή με πιο "μαύρη" και μυστικιστική διάθεση, σε αντίθεση με τις δικές μας Απόκριες.
Το Halloween, παρά το εορταστικό του κλίμα, συνδέεται μερικές φορές με πραγματικά ανατριχιαστικά εγκλήματα.
Ακολουθούν 2 αληθινά εγκλήματα που συνέβησαν τη νύχτα του Halloween.
Η Δολοφονία "Candy Man" - Ronald Clark O'Bryan (1974)
Το όνομα Ρόναλντ Κλαρκ Ο'Μπράιαν παραμένει συνώνυμο με μία από τις πιο ανατριχιαστικές πράξεις παιδοκτονίας στην αμερικανική ιστορία, ρίχνοντας για πάντα μια βαριά σκιά στην αγαπημένη παράδοση του «trick-or-treating» (ζητιανιάς γλυκισμάτων) για το Halloween. Με τα προσωνύμια «Ο Άνθρωπος-Καραμέλα» (The Candy Man), «Ο Άνθρωπος που Σκότωσε το Halloween» και «Ο Δολοφόνος των Pixy Stix», ο Ο'Μπράιαν καταδικάστηκε για τη δολοφονία του οκτάχρονου γιου του, Τίμοθι, το 1974, δηλητηριάζοντας τη ζαχαρωτή του με κυάνιο του καλίου σε μια απεγνωσμένη συνωμοσία για να εισπράξει χρήματα από την ασφάλεια ζωής.
Η Τραγική Νύχτα του Halloween το 1974
Το βράδυ της Πέμπτης, 31 Οκτωβρίου 1974, ο Ρόναλντ Κλαρκ Ο'Μπράιαν πήρε τα δύο παιδιά του, τον Τίμοθι και την Ελίζαμπεθ, για «trick-or-treating» σε μια γειτονιά της Πασαντένα του Τέξας. Μαζί τους ήταν ο γείτονας του Ο'Μπράιαν, Τζιμ Μπέιτς, και τα δύο του παιδιά.
Η βραδιά επισκιάστηκε από ελαφριά βροχή, και κάποια στιγμή, η παρέα πλησίασε ένα σπίτι όπου ο ένοικος δεν απάντησε. Ενώ τα παιδιά ανυπομονούσαν και έτρεξαν στο επόμενο σπίτι, ο Ο'Μπράιαν έμεινε πίσω. Τελικά, επανενώθηκε με την ομάδα κρατώντας πέντε μεγάλες, 21 ιντσών (530 χιλιοστών), ζαχαρωτές Pixy Stix—μακριά καλαμάκια γεμάτα με ζαχαρωτή σκόνη—ισχυριζόμενος αργότερα ότι του τις έδωσε ο ένοικος του σπιτιού που δεν είχε απαντήσει.
Στη συνέχεια, ο Ο'Μπράιαν μοίρασε τις ζαχαρωτές: μία στον Τίμοθι, μία στην κόρη του Ελίζαμπεθ και μία σε κάθε ένα από τα δύο παιδιά του γείτονα. Μια πέμπτη Pixy Stix δόθηκε σε ένα άλλο παιδί που ζητούσε γλυκίσματα.
Επιστρέφοντας στο σπίτι τους στο Ντιρ Παρκ του Τέξας, ο γιος του Ο'Μπράιαν, Τίμοθι, ζήτησε να φάει κάποιο από τα γλυκίσματά του πριν κοιμηθεί. Ο Ο'Μπράιαν τον ενθάρρυνε να δοκιμάσει τη μεγάλη Pixy Stix. Ο Τίμοθι δυσκολευόταν να βγάλει τη ζαχαρωτή σκόνη, οπότε ο Ο'Μπράιαν κύλισε το καλαμάκι ανάμεσα στα χέρια του για να τη χαλαρώσει. Ο Τίμοθι πήρε μια μεγάλη γουλιά. Σχεδόν αμέσως, παραπονέθηκε ότι η ζαχαρωτή είχε πικρή γεύση και άρχισε να κάνει εμετό και να σπαράζει βίαια. Μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε τοπικό νοσοκομείο, αλλά διαπιστώθηκε ο θάνατός του μέσα σε μία ώρα.
Η νεκροψία επιβεβαίωσε την τρομακτική αλήθεια: ο Τίμοθι Ο'Μπράιαν είχε καταπιεί μια θανατηφόρα δόση κυανίου του καλίου—αρκετή για να σκοτώσει τουλάχιστον τρεις ενήλικες.
Η Έρευνα και το Οικονομικό Κίνητρο
Ο αιφνίδιος, βίαιος θάνατος του Τίμοθι από δηλητηριασμένη καραμέλα—ένας εφιάλτης που μέχρι τότε περιοριζόταν στους αστικούς μύθους—προκάλεσε κύματα πανικού στην κοινότητα. Εκατοντάδες γονείς στην περιοχή παρέδωσαν τα γλυκίσματα του Halloween των παιδιών τους στην αστυνομία, φοβούμενοι μια εκτεταμένη δηλητηρίαση.
Αρχικά, η αστυνομία αντιμετώπισε την υπόθεση ως τυχαία πράξη ενός «τρελού δηλητηριαστή», αλλά γρήγορα οι υποψίες στράφηκαν στον Ρόναλντ Κλαρκ Ο'Μπράιαν.
Η Κατάρρευση του Άλλοθι
Η ιστορία του Ο'Μπράιαν για τον μυστηριώδη άνθρωπο στο σκοτεινό σπίτι που του έδωσε τις καραμέλες άρχισε να καταρρέει κατά την ανάκριση. Αρχικά, παρείχε αντικρουόμενες μαρτυρίες και μια πολύ αόριστη περιγραφή. Όταν τελικά οδήγησε την αστυνομία σε μια συγκεκριμένη διεύθυνση, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, Κόρτνεϊ Μέλβιν, ένας ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας, παρείχε ένα στέρεο άλλοθι και κατέθεσε ότι είχε σβήσει το φως της βεράντας του και δεν είχε απαντήσει στην πόρτα εκείνο το βράδυ. Η αστυνομία συμπέρανε ότι ο Ο'Μπράιαν είχε διαλέξει ένα τυχαίο σπίτι για να καλύψει το έγκλημα, προφανώς πιστεύοντας ότι ο αστικός μύθος ενός «τρελού δηλητηριαστή» θα τον προστάτευε.
Τεράστιο Χρέος και Ασφαλιστική Απάτη
Το πιο πειστικό κίνητρο ήταν η δεινή οικονομική κατάσταση του Ο'Μπράιαν. Ο οπτικός και πρώην ασφαλιστικός πράκτορας βρέθηκε να χρωστάει πάνω από $100.000 και ζούσε πέρα από τις δυνατότητές του.
Το πιο σημαντικό, τους μήνες και τις ημέρες πριν από το Halloween, ο Ο'Μπράιαν είχε συνάψει πολλαπλά ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής για τα παιδιά του, συνολικού ύψους περίπου $100.000. Η σύζυγός του κατέθεσε αργότερα ότι δεν γνώριζε τίποτα για αυτά τα συμβόλαια.
Τα Ίχνη του Κυανίου
Οι ερευνητές ανακάλυψαν περαιτέρω ενοχοποιητικά στοιχεία ότι ο Ο'Μπράιαν είχε ψάξει και είχε προσπαθήσει να προμηθευτεί κυάνιο του καλίου. Ένας φίλος χημικός κατέθεσε ότι ο Ο'Μπράιαν τον είχε ρωτήσει για το κυάνιο και τις θανατηφόρες δόσεις το καλοκαίρι του 1973. Ένας πωλητής χημικών προμηθειών κατέθεσε επίσης ότι ο Ο'Μπράιαν είχε επισκεφθεί το κατάστημά του λίγο πριν το Halloween, ρωτώντας πώς θα μπορούσε να αγοράσει κυάνιο. Αν και η αστυνομία δεν ανακάλυψε ποτέ πού αγόρασε ο Ο'Μπράιαν το συγκεκριμένο δηλητήριο, οι έρευνές του υποδηλώνουν έντονα την προετοιμασία για το έγκλημα.
Η Απόπειρα Συγκάλυψης
Η αστυνομία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το σχέδιο του Ο'Μπράιαν ήταν να δολοφονήσει τον γιο του για την ασφάλεια και να προσπαθήσει να κάνει τον θάνατο να φανεί σαν τυχαία πράξη ενός «τρελού του Halloween», μοιράζοντας τις άλλες τέσσερις δηλητηριασμένες Pixy Stix στην κόρη του και στα παιδιά του γείτονα. Αν τις είχαν καταναλώσει, το έγκλημα θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να εντοπιστεί σε αυτόν. Ευτυχώς, όλες οι άλλες τέσσερις δηλητηριασμένες ζαχαρωτές ανακτήθηκαν κλειστές από τις αρχές.
Δίκη, Καταδίκη και Εκτέλεση
Ο Ρόναλντ Κλαρκ Ο'Μπράιαν συνελήφθη στις 5 Νοεμβρίου 1974 και στη συνέχεια κατηγορήθηκε για μία πράξη κεφαλαιώδους φόνου (για τον Τίμοθι) και τέσσερις πράξεις απόπειρας φόνου (για τα άλλα παιδιά). Δήλωσε αθώος για όλες τις κατηγορίες.
Η δίκη ξεκίνησε στο Χιούστον του Τέξας, τον Μάιο του 1975, προσελκύοντας εθνική προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Η εισαγγελική αρχή παρουσίασε αποτελεσματικά το χρονοδιάγραμμα των οικονομικών δυσχερειών του Ο'Μπράιαν, τα ασφαλιστήρια συμβόλαια, τις ερωτήσεις για το κυάνιο και την κατάρρευση του άλλοθι του για το «trick-or-treating». Ο Ο'Μπράιαν κατέθεσε μάλιστα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, μια απόφαση που πολλοί νομικοί εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι σφράγισε τη μοίρα του.
Μετά από μόλις 46 λεπτά διαβούλευσης, οι ένορκοι έκριναν τον Ρόναλντ Κλαρκ Ο'Μπράιαν ένοχο για κεφαλαιώδη φόνο και καταδικάστηκε σε θάνατο.
Μετά από χρόνια εφέσεων, ο Ρόναλντ Κλαρκ Ο'Μπράιαν εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση στις 31 Μαρτίου 1984, στο Χάντσβιλ του Τέξας. Στην τελευταία του δήλωση, διατήρησε την αθωότητά του, χαρακτηρίζοντας την εκτέλεση «λάθος». Έξω από τους τοίχους της φυλακής, συγκεντρώθηκαν άνθρωποι που φώναζαν «Trick or Treat!» καθώς πραγματοποιούνταν η εκτέλεση, καταδεικνύοντας το μέγεθος της δημόσιας οργής για το έγκλημά του.
Ο Άνθρωπος που Σκότωσε το Halloween
Η υπόθεση του Ρόναλντ Κλαρκ Ο'Μπράιαν, «Του Άνθρωπου-Καραμέλα», έχει μια διαρκή και ανατριχιαστική κληρονομιά.
Το Τέλος του Αθώου Trick-or-Treating: Αν και δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου άλλες τεκμηριωμένες περιπτώσεις αγνώστων που να δηλητηριάζουν καραμέλες του Halloween, το έγκλημα του Ο'Μπράιαν επιβεβαίωσε αμέσως τους χειρότερους φόβους του κοινού. Εδραίωσε την πεποίθηση ότι ένας «τρελός δηλητηριαστής» κρυβόταν ανάμεσά μας, οδηγώντας άμεσα στη σύγχρονη πρακτική των γονέων να επιθεωρούν σχολαστικά όλα τα γλυκίσματα του Halloween, να πετούν τα μη τυλιγμένα κεράσματα και μερικές φορές να αποφεύγουν εντελώς την παράδοση στα χρόνια αμέσως μετά το γεγονός.
Η Απόλυτη Προδοσία: Η πράξη του Ο'Μπράιαν δεν ήταν ένα τυχαίο έγκλημα κατά ενός αγνώστου, αλλά μια υπολογισμένη δολοφονία του ίδιου του του γιου για οικονομικό όφελος, γι' αυτό και η δημόσια απέχθεια ήταν τόσο έντονη. Παραμένει ένα διαβόητο σύμβολο της απληστίας και της απόλυτης προδοσίας της γονικής εμπιστοσύνης.
Η Δολοφονία του Peter Fabiano (1957)
Η δολοφονία του Πίτερ Φαμπιάνο το 1957 ήταν μια συγκλονιστική υπόθεση εγκλήματος στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, αξιοσημείωτη για το ότι συνέβη τη νύχτα του Halloween και για το ασυνήθιστο κίνητρό της.
Το Έγκλημα
Το βράδυ του Halloween, 31 Οκτωβρίου 1957, ο Πίτερ Φαμπιάνο, ένας 35χρονος πωλητής ηλεκτρικών συσκευών, πυροβολήθηκε θανάσιμα στο στήθος στην πόρτα του σπιτιού του στη γειτονιά Silver Lake του Λος Άντζελες.
Ο Φαμπιάνο είχε ανοίξει την πόρτα γύρω στις 9:30 μ.μ. σε ένα άτομο του οποίου το πρόσωπο ήταν καλυμμένο με μάσκα—αρχικά αναφέρθηκε ως «μάσκα τέρατος» αλλά αργότερα περιγράφηκε ως μια απλή «μάσκα από γάζα» ή αποκριάτικη μεταμφίεση. Το μασκοφόρο άτομο ρώτησε, "Είστε ο Πίτερ Φαμπιάνο;" Μόλις ο Φαμπιάνο επιβεβαίωσε την ταυτότητά του, ο δράστης αμέσως πυροβόλησε μία φορά με ένα πιστόλι μικρού διαμετρήματος και εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα. Η σύζυγος του Φαμπιάνο, Μπέτυ, και τα τρία παιδιά τους ήταν μέσα στο σπίτι εκείνη τη στιγμή.
Τα Θύματα της Πλεκτάνης
Η έρευνα αποκάλυψε γρήγορα ότι ο Πίτερ Φαμπιάνο δεν ήταν ο στόχος της δολοφονίας. Ο πραγματικός στόχος ήταν μια γυναίκα, η Μπέτυ Φαμπιάνο, η οποία ήταν η σύζυγος του Πίτερ.
Η πλεκτάνη είχε ενορχηστρωθεί από την Τζόαν Ράμπελ (27) και την Γκόλνταϊν Πίζερ (37), δύο γυναίκες που διατηρούσαν ένα ινστιτούτο ομορφιάς στο Λος Άντζελες.
Η Γκόλνταϊν Πίζερ ήταν γνωστό ότι έτρεφε μια βαθιά, εμμονική ζήλια για την στενή της φίλη, Τζόαν Ράμπελ.
Η Τζόαν Ράμπελ είχε λεσβιακή σχέση με μια άλλη γυναίκα, την Μπέτυ Ρόμπαχ (η οποία ήταν η πρώην σύζυγος του Πίτερ Φαμπιάνο—αν και ορισμένες αναφορές την αναφέρουν ως κουνιάδα του, οι περισσότερες πηγές την ταυτοποιούν ως πρώην σύζυγο).
Η Πίζερ μισούσε βαθιά την Μπέτυ Ρόμπαχ επειδή είχε σχέση με τη Ράμπελ. Η Πίζερ φέρεται να ήταν πεπεισμένη ότι αν εξόντωνε την Μπέτυ Φαμπιάνο (την παρούσα σύζυγο του Πίτερ), ο Πίτερ θα συμφιλιωνόταν με την πρώην σύζυγό του, Μπέτυ Ρόμπαχ. Αν η Ρόμπαχ παντρευόταν τότε τον Πίτερ, η Πίζερ πίστευε ότι η Ράμπελ θα ήταν ελεύθερη να ανταποδώσει τα αισθήματά της. Επομένως, η πλεκτάνη καθοδηγήθηκε από ένα σύνθετο πλέγμα ζήλιας και παρεξηγημένης εμμονής, όπου η Μπέτυ Φαμπιάνο ήταν απλώς ένα μέσο για να χειραγωγηθεί η συναισθηματική ζωή της Τζόαν Ράμπελ.
Οι Δράστες
Η αστυνομική έρευνα, με επικεφαλής τον Υπολοχαγό Τζορτζ Μόεν, επικεντρώθηκε τελικά στις Ράμπελ και Πίζερ.
Η Γκόλνταϊν Πίζερ αναγνωρίστηκε ως ο εγκέφαλος της πλεκτάνης, παρακινούμενη από τον έρωτά της για τη Ράμπελ και τη ζήλια της για τη σχέση της Ράμπελ με την Μπέτυ Ρόμπαχ.
Η Τζόαν Ράμπελ ήταν η δράστης του πυροβολισμού. Το βράδυ της δολοφονίας, η Ράμπελ, φορώντας τη μάσκα, πήγε στην κατοικία του Φαμπιάνο. Ωστόσο, δεν ήταν εξοικειωμένη με την οικογένεια και πυροβόλησε κατά λάθος τον Πίτερ Φαμπιάνο, νομίζοντας ότι ήταν η σύζυγός του, Μπέτυ.
Οι γυναίκες συνελήφθησαν τελικά και ομολόγησαν το έγκλημα.
Η Δίκη και η Καταδίκη
Οι Ράμπελ και Πίζερ κατηγορήθηκαν για φόνο πρώτου βαθμού.
Και οι δύο γυναίκες κρίθηκαν ένοχες για φόνο.
Αρχικά, καταδικάστηκαν σε θάνατο στον θάλαμο αερίων.
Οι ποινές τους αργότερα μετατράπηκαν σε ισόβια κάθειρξη μετά από επιτυχημένη έφεση και μια δεύτερη δίκη, η οποία επικεντρώθηκε έντονα στο μοναδικό κίνητρο και τις περιστάσεις.
Η δολοφονία του Πίτερ Φαμπιάνο παραμένει μια ιδιαίτερα δημοσιευμένη υπόθεση στην ιστορία του Λος Άντζελες, που συχνά αναφέρεται για τη συγκλονιστική ταυτότητα εκ παραδρομής και το ανατριχιαστικό κίνητρο που είχε τις ρίζες του στην ρομαντική εμμονή και τη ζήλια.
Γράφει ο George James
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου